Η πιο ταραγμένη περίοδος των ελληνοϊταλικών σχέσεων υπήρξε αναμφίβολα εκείνη του Μεσοπολέμου, όταν αρχικά τα συμφέροντα των δύο κρατών συγκρούστηκαν στην περιοχή της Μικράς Ασίας και στα υπό ιταλική κατοχή Δωδεκάνησα, ενώ κορυφώθηκε μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Μουσολίνι: πρώτα με το βομβαρδισμό της Κέρκυρας το 1923 και πολλά χρόνια αργότερα - υπό τελείως διαφορετικές συνθήκες - με τον τορπιλισμό της "Έλλης", τον πόλεμο του 1940. και την τριπλή κατοχή των επόμενων χρόνων. Ήταν μια κακή παρένθεση στις σχέσεις δύο λαών, που παραδοσιακά έχουν καλές σχέσεις με σημείο αναφοράς είτε την κοινή αρχαία ιστορία είτε κάποια κοινά στοιχεία στην καθημερινότητά τους (κυρίως μεταξύ των Ελλήνων και των νοτίων Ιταλών). Ωστόσο, υπάρχουν πολλά στοιχεία - περισσότερο ή λιγότερο σημαντικά - που αγνοούμε για τους δυτικούς γείτονές μας και θα μπορούσαν να μας αφήσουν με το στόμα ανοιχτό.
1. Το πιο συνηθισμένο ιταλικό επίθετο είναι το "Ρούσσο". Λογικά πρόκειται για ένα επίθετο με νοτιοϊταλική προέλευση, καθώς η κατάληξη -ο υποδηλώνει προέλευση από τη συγκεκριμένη περιοχή. Αντίθετα, τα περισσότερα βορειοϊταλικά επίθετα έχουν κατάληξη -ι.
2. Στα ιταλικά, ο Μίκι Μάους λέγεται "Τοπολίνο", ο Ντόναλντ Ντακ "Παπερίνο", ο θείος Σκρουτζ "Παπερόν ντε Παπερόνι" ή "Τζίο Παπερόνε" και ο Γκούφι "Πίππο". Είναι η μοναδική γλώσσα στον κόσμο, όπου οι βασικοί χαρακτήρες της πιο γνωστής παρέας της Ντίσνεϊ είναι γνωστοί με τελείως διαφορετικά ονόματα κι αυτό εξαιτίας του Μουσολίνι, που ήθελε να διαφυλάξει την ιταλική γλώσσα από την εισβολή των αγγλικών, ξεπερνώντας ακόμη και τους - γνωστούς για το άγχος με τη γλώσσα τους - Γάλλους.
3. Τα τζιν οφείλουν τ' όνομά τους στη... Γένοβα! Ειδικότερα, η λέξη πιστεύεται ότι προέρχεται ετυμολογικά από τη γαλλική ονομασία της πόλης (Gênes). Άλλωστε εκεί άρχισε να χρησιμοποιείται το συγκεκριμένο ύφασμα, καθώς οι ναυτικοί της Γένοβας χρησιμοποιούσαν τζιν ύφασμα για να καλύψουν τα τρόφιμά τους από τις καιρικές συνθήκες.
4. Όσοι αγαπούν φανατικά το σκάκι, μπορούν να γίνουν οι ίδιοι πιόνια συμμετέχοντας σ' ένα σκάκι ανθρώπων, που πραγματοποιείται κάθε δεύτερο Σεπτέμβριο στη Μαροστίκα. Με τον τρόπο αυτό οι ντόπιοι θυμούνται ένα αντίστοιχο παιχνίδι σκακιού με κανονικούς ανθρώπους ως πιόνια και έπαθλο το χέρι μιας κοπέλας, που πραγματοποιήθηκε το 1454.
5. Οι Ιταλοί είναι γνωστό ότι προβάλλουν τις αμερικάνικες τηλεοπτικές σειρές μεταγλωττισμένες. Αυτό που δεν ξέρουμε είναι ότι κάνουν απίστευτες παρεμβάσεις στο σενάριο αλλάζοντας μερικές φορές ακόμη και το προφίλ των βασικών ηρώων. Κορυφαίο παράδειγμα η πολύ πετυχημένη και στη χώρα μας "Νταντά αμέσου δράσεως" ("The Nanny"). Η μεταγλωττισμένη νταντά Φραν Φάιν ονομάζεται Φραντσέσκα Κακάτσε και δεν έχει καμιά σχέση με την αυθεντική. Δεν είναι εβραϊκής καταγωγής, αλλά μια Ρωμαιοκαθολική Ιταλίδα (συγκεκριμένα από το Φροζινόνε της Κεντρικής Ιταλίας), που μετακόμισε στις ΗΠΑ μαζί με δύο... θείες της (η μητέρα και η γιαγιά στην κανονική σειρά!), ενώ οι γονείς της ζουν ακόμη στην Ιταλία. Γενικά, κάθε εβραϊκό στοιχείο εξαλείφτηκε κατά τη μεταγλώττιση!
6. Στην περίπτωση της Κάντι Κάντι, τη γνωστή anime σαπουνόπερα που έκλεψε τις καρδιές όσων παιδιών γεννήθηκαν τις δεκαετίες '70 και '80, οι επεμβάσεις έφτασαν στο σημείο ν' αλλάξει τελείως το φινάλε. Αν μιλήσετε με Ιταλούς τηλεθεατές της σειράς, θα θυμούνται ότι στο τέλος η Κάντι τα ξανάβρισκε με τον Τέρι. Πώς το κατάφεραν; Ανέσυραν από παλιότερο επεισόδιο της σειράς μια σκηνή, την οποία μόνταραν στο τέλος! Μπορείτε να την παρακολουθήσετε (με αγγλικούς υπότιτλους) στο youtube.
7. Ο καπουτσίνο είναι πρωινός καφές και ποτέ δεν θα δείτε έναν Ιταλό να τον προτιμά τα απογεύματα. Μια εξήγηση θέλει το αφρόγαλα ως ιδανικό υποκατάστατο του γεύματος, οπότε από τη στιγμή που το στομάχι φουσκώσει από το μεσημεριανό, δεν συντρέχει λόγος για έναν τόσο χορταστικό καφέ. Για τον ίδιο λόγο αποκλειστικά πρωινοί καφέδες θεωρούνται ο λάτε, ο λάτε μακιάτο και γενικά κάθε καφές με γάλα. Προφανώς για έναν Ιταλό το κλασικό ελληνικό φραπόγαλο εμπίπτει στην ίδια κατηγορία.
8. Οι Ιταλοί δεν παραγγέλνουν εσπρέσο. Απλά ζητάνε καφέ (un caffe) και πίνουν... εσπρέσο. Σοβαρά, τώρα, η λέξη είναι τεχνικός όρος και για τους Ιταλούς δεν αποτελεί κάποιο ιδιαίτερο είδος καφέ.
9. Τα κέρματα που πετούν οι επισκέπτες στη Φοντάνα ντι Τρέβι δεν πάνε χαμένα. Μπορεί να μην πραγματοποιούν όλες τις ευχές, ωστόσο χρησιμοποιούνται από μια ρωμαιοκαθολική φιλανθρωπική οργάνωση, την Caritas, για τη σίτιση των φτωχών κατοίκων της πόλης. Και το ποσό που μαζεύεται δεν είναι καθόλου μικρό, αφού ξεπερνάει το ένα εκατομμύριο δολάρια το χρόνο!
10. Η Ρώμη δεν ήταν εξ αρχής η πρωτεύουσα της Ιταλίας. Το 1861, όταν ο Βίκτορ Εμμανουήλ διόρισε το πρώτο ιταλικό κοινοβούλιο, πρωτεύουσα ήταν το Τορίνο. Άλλωστε, η πόλη αυτή ήταν η πρωτεύουσα και του Βασιλείου της Σαρδηνίας, του προγενέστερου δηλαδή κράτους, που περιελάμβανε το νησί της Σαρδηνίας και το Πεδεμόντιο και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο επεκτάθηκε στην ιταλική χερσόνησο ενώνοντάς τη - με την εξαίρεση του Αγίου Μαρίνου και του Βατικανό. Το 1864 η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε στη Φλωρεντία και τελικά στη Ρώμη το 1871, λίγο καιρό μετά την ενσωμάτωση κι αυτής της περιοχής στο βασίλειο, οπότε ολοκληρώθηκε η ιταλική ενοποίηση ("il Risorgimento" στα ιταλικά, δηλαδή "η Αναβίωση").
11. Το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα ήταν το πιο ισχυρό κομμουνιστικό κόμμα της δυτικής Ευρώπης μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Εκλεγόταν σταθερά στη δεύτερη θέση με ποσοστά πολύ πάνω από 20%, ενώ στο απόγειο της δύναμής του έφτασε κατά τις εκλογές του 1976, οπότε - υπό την ηγεσία του Ενρίκο Μπερλινγκουέρ - συγκέντρωσε ποσοστό 34.4%.
8. Οι Ιταλοί δεν παραγγέλνουν εσπρέσο. Απλά ζητάνε καφέ (un caffe) και πίνουν... εσπρέσο. Σοβαρά, τώρα, η λέξη είναι τεχνικός όρος και για τους Ιταλούς δεν αποτελεί κάποιο ιδιαίτερο είδος καφέ.
9. Τα κέρματα που πετούν οι επισκέπτες στη Φοντάνα ντι Τρέβι δεν πάνε χαμένα. Μπορεί να μην πραγματοποιούν όλες τις ευχές, ωστόσο χρησιμοποιούνται από μια ρωμαιοκαθολική φιλανθρωπική οργάνωση, την Caritas, για τη σίτιση των φτωχών κατοίκων της πόλης. Και το ποσό που μαζεύεται δεν είναι καθόλου μικρό, αφού ξεπερνάει το ένα εκατομμύριο δολάρια το χρόνο!
10. Η Ρώμη δεν ήταν εξ αρχής η πρωτεύουσα της Ιταλίας. Το 1861, όταν ο Βίκτορ Εμμανουήλ διόρισε το πρώτο ιταλικό κοινοβούλιο, πρωτεύουσα ήταν το Τορίνο. Άλλωστε, η πόλη αυτή ήταν η πρωτεύουσα και του Βασιλείου της Σαρδηνίας, του προγενέστερου δηλαδή κράτους, που περιελάμβανε το νησί της Σαρδηνίας και το Πεδεμόντιο και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο επεκτάθηκε στην ιταλική χερσόνησο ενώνοντάς τη - με την εξαίρεση του Αγίου Μαρίνου και του Βατικανό. Το 1864 η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε στη Φλωρεντία και τελικά στη Ρώμη το 1871, λίγο καιρό μετά την ενσωμάτωση κι αυτής της περιοχής στο βασίλειο, οπότε ολοκληρώθηκε η ιταλική ενοποίηση ("il Risorgimento" στα ιταλικά, δηλαδή "η Αναβίωση").
11. Το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα ήταν το πιο ισχυρό κομμουνιστικό κόμμα της δυτικής Ευρώπης μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Εκλεγόταν σταθερά στη δεύτερη θέση με ποσοστά πολύ πάνω από 20%, ενώ στο απόγειο της δύναμής του έφτασε κατά τις εκλογές του 1976, οπότε - υπό την ηγεσία του Ενρίκο Μπερλινγκουέρ - συγκέντρωσε ποσοστό 34.4%.
Περισσότερες λίστες για χώρες:
-- 10 ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΛΛΙΑ (συν ένα δεύτερο μέρος)
-- 11 πράγματα που ίσως δεν γνωρίζατε για τον Καναδά
-- 8 πράγματα που ίσως δεν γνωρίζατε για τη Γερμανία
-- 10 πράγματα που ίσως δεν γνωρίζατε για τη Βραζιλία
-- 11 πράγματα για τη Βόρειο Κορέα που δεν θα μπορούσατε να φανταστείτε
-- 20 πράγματα που ίσως δεν γνωρίζατε για την Κίνα
-- 12 ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
-- 15 ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΠΡΙΝ ΤΑΞΙΔΕΨΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΒΕΤΙΑ
-- 8 ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ
-- 11 ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΔΕ ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΛΑΝΔΙΑ
-- 12 ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΣΑΝ ΜΑΡΙΝΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου