Ήταν 2 Νοεμβρίου του έτους 2000. Μια παραστρατιωτική οργάνωση, που απολαμβάνει τη στήριξη της ινδικής κυβέρνησης, απαντώντας σε επίθεση επαναστατών προκάλεσε το θάνατο 10 αμάχων σε μια στάση λεωφορείων στην πόλη Ιμπάλ, που είναι η πρωτεύουσα του κρατιδίου Μανιπούρ. Ένας κυνικός θα μιλούσε για παράπλευρες απώλειες, όχι όμως η 28χρονη - τότε - Ιρόμ Σαρμίλα. Βλέποντας τις εικόνες των δέκα πτωμάτων στις εφημερίδες αποφάσισε να διαμαρτυρηθεί με τον πιο έντονο τρόπο εναντίον των μεθόδων της ινδικής κυβέρνησης.
Στις 4 Νοεμβρίου 2000, δυο μέρες μετά το τραγικό εκείνο συμβάν, η Σαρμίλα ξεκίνησε απεργία πείνας και δίψας, η οποία συνεχίζεται επί μια δεκαπενταετία, ζητώντας την αλλαγή της νομοθεσίας, που αναγνωρίζει στις ειδικές δυνάμεις της χώρας την άσκηση ειδικών, όχι και πολύ ειρηνικών εξουσιών στις "ενοχλητικές περιοχές". Πρόκειται για τη μεγαλύτερη σε διάρκεια απεργία πείνας στον κόσμο και η Σαρμίλα δεν σκέφτεται να τη σταματήσει σύντομα, όχι αν προηγουμένως δεν αλλάξει ο σχετικός νόμος.
Πώς μπορεί κι αντέχει επί 15 χρόνια; Η 43χρονη πλέον γυναίκα νοσηλεύεται στο νοσοκομείο του Ιμπάλ υπό αυστηρή αστυνομική παρακολούθηση και εκεί οι γιατροί καθημερινά την ταΐζουν - παρά τη θέλησή της - μ' ένα σωληνάκι τρεις φορές τη μέρα. Η ίδια πάντως επιμένει. Είναι χαρακτηριστικό ότι καθαρίζει τα δόντια της χρησιμοποιώντας στεγνό βαμβάκι, ακριβώς επειδή δεν θέλει να περάσει στο στόμα της ούτε μία σταγόνα νερό.
Έχει κερδίσει το παρατσούκλι "Σιδηρά Κυριά του Μανιπούρ" για την επιμονή που δείχνει στο σκοπό και τη διαμαρτυρία της. Το πρόσωπό της κοσμεί πολλά μπλουζάκια υποστηρικτών της σ' όλη την Ινδία, καθώς αποτελεί σύμβολο για πολλούς συμπατριώτες της. Η ίδια όμως δεν χαίρεται γι' αυτό, αφού προτιμά να ζει την ήσυχη ζωή ενός φυσιολογικού ανθρώπου που εκφράζει ελεύθερα τη διαμαρτυρία του. Από την άλλη, όμως, χωρίς την όποια δημοσιότητα, η διαμαρτυρία της δεν θα είχε ίσως και νόημα. Ποιος ο λόγος να κάνεις απεργία πείνας επί τόσα χρόνια, αν κανείς δεν γνωρίζει το αντικείμενο της διαμαρτυρίας σου;
Μέχρι το Δεκέμβριο του 2014, ο ινδικός Ποινικός Κώδικας απαγόρευε την απεργία πείνας, η οποία εξισωνόταν με απόπειρα αυτοκτονίας, που θεωρείτο παράνομη πράξη. Έτσι, η Σαρμίλα φυλακίστηκε, με τη Διεθνή Αμνηστία να κάνει λόγο για κρατούμενη συνείδησης, ενώ και η ίδια αρνείτο κάθε κατηγορία περί απόπειρας αυτοκτονίας.
Για να εξηγούμαστε, η αυτοκτονία ή η απόπειρα αυτοκτονίας είναι μια πολύ λυπηρή πράξη, όταν συμβαίνει, όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να απαγορευτεί σε δήθεν εγκληματική σ' ένα κράτος δικαίου, καθώς ο δράστης και το θύμα ταυτίζονται. Εξάλλου, η απεργία πείνας δεν αποτελεί σε καμιά περίπτωση απόπειρα αυτοκτονίας, καθώς αποτελεί ένα ακραίο μεν, αλλά θεμιτό μέσο διαμαρτυρίας, το οποίο πολλοί λίγοι άνθρωποι μπορούν να υποστηρίξουν με σθένος. Και ανεξάρτητα από το αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με τη διαμαρτυρίας της, δεν μπορεί κάποιος να μην θαυμάσει αυτή τη γυναίκα, που επιμένει κι αγωνίζεται με τόση δύναμη για τα πιστεύω της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου