Είναι αυτό το... «υπέρτατο τραγούδι» της Γιουροβίζιον;

Αν και δεν αποτελεί μία από τις επίσημες συμμετοχές του 64ου διαγωνισμού τραγουδιού της Γιουοβίζιον, που φιλοξενείται στο Ισραήλ, θεωρείται το πρώτο τραγούδι της διοργάνωσης που δημιουργήθηκε όχι από την έμπνευση κάποιων δημιουργών, αλλά αποκλειστικά με τη συμβολή της τεχνητής νοημοσύνης, δηλαδή από τον ηλεκτρονικό υπολογιστή. Τα ισραηλινά μέσα το αναφέρουν ως τον ανεπίσημο ύμνο του διαγωνισμού και ως το υπέρτατο τραγούδι της Γιουροβίζιον. Είναι όμως έτσι;

Η περιπέτεια ενός Κολομβιανού στην Ελλάδα, όταν οι αστυνομικοί τον θεώρησαν πιθανό μέλος του Ισλαμικού Κράτους (ISIS) λόγω... εμφάνισης!

πηγή: vimeo.com

Δημοσιογράφος, κινηματογραφιστής και ακτιβιστής, ο Χουάν Νταβίντ Ρομέρο γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κολομβία, όμως στην πραγματικότητα είναι ένας πολίτης του κόσμου. Συγκινημένος από τον εκπατρισμό εκατομμυρίων προσφύγων, οι οποίοι τα τελευταία χρόνια διέσχισαν τη συχνά αφιλόξενη Μεσόγειο θάλασσα αναζητώντας ένα καταφύγιο σωτηρίας και ελπίδας μακριά από αδυσώπητους εμφυλίους πολέμους και από την καταπίεση ανελεύθερων καθεστώτων, βρέθηκε στη Γαλλία και την Ελλάδα ως εθελοντής στο πλευρό μη κυβερνητικών οργανισμών. Μάλιστα, το 2018 παρουσίασε το ντοκιμαντέρ μικρού μήκους Unbroken Paradise με θέμα την ιστορία ενός νεαρού Σύριου πρόσφυγα, ο οποίος κατέληξε στη Γαλλία με το όνειρο να γίνει αρχιτέκτονας.

Ωστόσο, η εμπειρία του στην Ελλάδα και ειδικότερα στο νησί της Χίου σημαδεύτηκε από ένα άγριο περιστατικό αστυνομικής αυθαιρεσίας και αγριότητας, που μόνο τιμή δεν περιποιεί για την ελληνική αστυνομία, όταν ένας αξιωματικός ήταν τόσο μεγάλο σαΐνι, ώστε δεν πίστευε στα ταξιδιωτικά έγγραφα που κρατούσε στα χέρια του ούτε στην ισπανική γλώσσα που άκουγαν τ’ αφτιά του, αλλά μπέρδεψε τον Χουάν Νταβίντ για... Άραβα, για Μουσουλμάνο (λες και δεν υπάρχουν Άραβες Χριστιανοί) και βέβαια – κατά τη στενόμυαλη λογική του – για εν δυνάμει μέλος του Ισλαμικού Κράτους, σύμφωνα με όσα καταγγέλλει ο Χουάν Νταβίντ Ρομέρο σε άρθρο του που δημοσιεύεται στον ιστότοπο www.worldcrunch.com. Το άρθρο, γραμμένο στα αγγλικά, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και πάνω απ’ όλα αποκαλυπτικό για την ανεπάρκεια ορισμένων στενόμυαλων αστυνομικών, που δυσφημούν τη χώρα διεθνώς, ενδεικτική μιας ευρύτερης – χωρίς σύνορα – προκατάληψης και φοβίας απέναντι σε κάθε τι διαφορετικό.

Πάσχα στην πολιορκημένη Ακρόπολη το 1827

Μετά την πτώση του Μεσολογγίου, που επισφραγίστηκε με την ηρωική Έξοδο των κατοίκων του στις 10 Απριλίου 1826, ο Κιουταχής έστρεψε το ενδιαφέρον του στην ανατολική Στερεά Ελλάδα. Τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς ξεκίνησε η κατάληψη της Αθήνας και στη συνέχεια η πολιορκία της Ακρόπολης, όπου είχαν οχυρωθεί περίπου 1400 άνδρες ελπίζοντας σε εξωτερική βοήθεια κυρίως από τον Καραϊσκάκη, ο οποίος καθυστέρησε σημαντικά τα σχέδια του τουρκικού στρατού, μέσα όμως σε συνθήκες έντονου πολιτικού διχασμού.

Δύο κριτικές των εκκοσμικευμένων παραδόσεων της Μεγάλης Παρασκευής από τους Γρηγόριο Ξενόπουλο και Ανδρέα Λασκαράτο

Η Μεγάλη Παρασκευή είναι μια μέρα πένθους για τους Χριστιανούς, το οποίο στην Ελλάδα παραδοσιακά εκδηλώνεται με τη συμμετοχή των πιστών στη βραδινή περιφορά του Επιταφίου μέσα σε μια κατανυκτική ατμόσφαιρα. Ή μήπως η ατμόσφαιρα δεν είναι και τόσο κατανυκτική; Δεν ξέρω πόσο διαφορετικό είναι το κλίμα στο χωριό, αλλά η περιφορά του Επιταφίου στην πόλη αποτελεί μάλλον ευκαιρία για κοινωνικές συναναστροφές, να συνυπάρξουν στον ίδιο χώρο γείτονες που υπό κανονικές συνθήκες θα περιορίζονταν σ’ ένα μισό «καλημέρα» έξω από το ασανσέρ, και βέβαια για άφθονο κουτσομπολιό σε αρκετά εύθυμους τόνους. Ειδικά αν κάποιος βρεθεί στη μέση του πλήθους που συνοδεύει τον Επιτάφιο, δεν ακούει παρά μια γενική βαβούρα διανθισμένη με γελάκια από όλες τις κατευθύνσεις, η οποία ελάχιστη σχέση έχει με το πένθιμο γεγονός που βρίσκεται σε εξέλιξη την ίδια ώρα.

Παράξενες παραδόσεις της Μεγάλης Παρασκευής απ' όλον τον κόσμο

Στην Ελλάδα, όπως και στις περισσότερες χριστιανικές χώρες, οι παραδόσεις της Μεγάλης Παρασκευής έχουν κατά βάση μια έντονα θρησκευτική χροιά. Είναι ημέρα νηστείας και συμμετοχής των πιστών στη Θεία Λειτουργία, εκδήλωση συμμετοχής στο πένθος για το θάνατο του Ιησού λίγο πριν τον πανηγυρισμό της Ανάστασής Του. Για παράδειγμα στην Πολωνία, πολλοί συνηθίζουν να καλύπτουν τους καθρέφτες των σπιτιών τους μ’ ένα μαύρο πέπλο σε ένδειξη πένθους για το θάνατο του Χριστού. Ωστόσο, σε ορισμένες χώρες υπάρχουν και κάποιες παραδόσεις – ή συνήθειες αν προτιμάτε – ειδικά για τη μέρα αυτή, που σχετίζονται με δεισιδαιμονίες ή είναι απλά ανεξήγητες.

Η απόφαση ενός κοινοτάρχη στην Ελβετία να επιδοτήσει την τοποθέτηση συναγερμών ασφαλείας σ' όλα τα σπίτια του χωριού, για ν' αντιμετωπιστεί η εγκληματικότητα

Δεν ξέρω πόσο εκτεταμένο είναι το φαινόμενο, όμως σε ορισμένα χωριά, που στερούνται αστυνομικών τμημάτων, οι κάτοικοι έχουν αναθέσει συλλογικά τη φύλαξη των σπιτιών τους σε ιδιώτες, οι οποίοι πληρώνονται από τους πολίτες για να κόβουν βόλτες με το αυτοκίνητό τους σ΄όλες τις γειτονιές κατά τις νυχτερινές ώρες μήπως και προλάβουν κάποια διάρρηξη. Σίγουρα μπορώ ν' αναφέρω ένα χωριό του νομού Σερρών, όπου οι κάτοικοι πήραν την απόφαση αυτή μετά από μια αρκετά βίαιη ληστεία (μάλιστα σε συγγενικό μου πρόσωπο) πριν λίγα χρόνια κατά τις άγιες μέρες του Πάσχα, έχοντας ως πρότυπο το παράδειγμα ενός άλλου γειτονικού χωριού. 

Θα μπορέσουν οι επιστήμονες να κλωνοποιήσουν ένα πουλάρι ηλικίας 42.000 ετών;

Οι συμπαγείς πάγοι της Σιβηρίας και το διαρκώς παγωμένο υπέδαφος της περιοχής αποτελούν έναν πρώτης τάξεως συντηρητή των κουφαριών προϊστορικών ζώων ηλικίας ακόμα και πολλών χιλιάδων ετών, προερχόμενα από είδη τα οποία εξαφανίστηκαν στην πάροδο των αιώνων. Ένα από τα πλέον εντυπωσιακά ευρήματα είναι το κουφάρι ενός πουλαριού, που έζησε στην περιοχή πριν από 42.000 χρόνια και ανήκει στην εξαφανισμένη οικογένεια αλόγων Λενσκάγια. 

Η σύλληψη του Ανδρέα Παπανδρέου από τη χούντα τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου 1967, όπως την αφηγήθηκε η σύζυγός του, Μαραγαρίτα, σε αμερικανική εφημερίδα ένα χρόνο μετά

Μια από τις πρώτες κινήσεις των πραξικοπηματιών τα ξημερώματα της 21 Απριλίου 1967 ήταν η σύλληψη όλων των «ενοχλητικών» πολιτικών, που κατά τους χουντικούς συνιστούσαν απειλή για τη χώρα όπως εκείνοι την φαντάζονταν μέσα από τις αντιδραστικές ιδεοληψίες τους. Ένας «ενοχλητικός» ήταν και ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος άλλωστε είχε αποτελέσει αγαπημένο στόχο των πολιτικών του αντιπάλων τα προηγούμενα χρόνια, από την πρώτη στιγμή που αποφάσισε να ασχοληθεί με την ελληνική πολιτική ζωή. 

Το στρατιωτικό πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 στα πρωτοσέλιδα ξένων εφημερίδων

Το στρατιωτικό πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967, μια από τις πλέον μαύρες σελίδες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας κι ένα πρωτοφανές γεγονός για χώρα της μεταπολεμικής Ευρώπης, δεν πέρασε απαρατήρητο από τον ξένο τύπο της εποχής εκείνης. Μάλιστα, ορισμένες εφημερίδες αφιέρωσαν στο γεγονός αυτό μια θέση στις πρώτες τους σελίδες - άλλες λιγότερα και άλλες περισσότερο, ανάλογα με την εγχώρια επικαιρότητα ανά χώρα. Για παράδειγμα, οι αμερικανικές εφημερίδες - τουλάχιστον όσες βρήκα ψάχνοντας στο διαδίκτυο - αφιέρωσαν τα πρωτοσέλιδά τους στον καταστρεπτικό σίφουνα που είχε σαρώσει τις μεσοδυτικές πολιτείες στις 21 Απριλίου προκαλώντας το θάνατο 58 ανθρώπων στην πολιτεία του Ιλινόις. Ας ρίξουμε μια ματιά στα πρωτοσέλιδα δώδεκα εφημερίδων από την Αυστραλία, την Αυστρία, την Ισλανδία, την Ισπανία, την Ιταλία, το Μεξικό, την Πορτογαλία και την Ελβετία!

Μια φεμινιστική νίκη στις Οινούσσες τον Ιανουάριο του 1932 λόγω... ξενοφοβίας!

Υπακούοντας στη σχετική επιταγή του άρθρου 6 του Συντάγματος του 1927, που προέβλεπε την παραχώρηση πολιτικών δικαιωμάτων και στις γυναίκες διά νόμου, το δικαίωμα του εκλέγειν παραχωρήθηκε στις Ελληνίδες για πρώτη φορά με το διάταγμα της 5^ης Φεβρουαρίου 1930 (η ημερομηνία δημοσίευσής του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως): «Παραχωρείται δικαίωμα ψήφου κατά τας δημοτικάς και κοινοτικάς εκλογάς εις τας γυναίκας αίτινες συνεπλήρωσαν το τριακοστόν έτος της ηλικίας των και γνωρίζουν ανάγνωσιν και γραφήν».