"Κατά παράκληση μικρών του φίλων", όπως ο ίδιος σημείωνε, ο Γεώργιος Δροσίνης έγραψε ένα ποίημα για τη γιορτή της μητέρας, το οποίο δημοσιεύτηκε στο παιδικό περιοδικό Η Διάπλασις των Παίδων το Δεκέμβριο του 1880. Δεν γνωρίζω αν ήταν η πρώτη δημοσίευση του ποιήματος, πάντως σίγουρα αυτό δεν αναφερόταν στη γιορτή της μητέρας, όπως τη γνωρίζουμε σήμερα, αλλά γενικά σε μια οποιαδήποτε γιορτή μιας οποιασδήποτε μητέρας, την οποία παρομοίαζε με τη γιορτή της πρωτομαγιάς. Αφού οι μανάδες συχνά αποκαλούν "λουλούδια" τα παιδιά τους, με ποια άλλη γιορτή θα μπορούσε να παρομοιαστεί η γιορτή της μητέρας, παρά με εκείνη της πρωτομαγιάς, όταν φοράει τα καλά της και γιορτάζει η μαμά άνοιξη.
Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ
Όλα τα άνθη χαρωπά, με τη δροσιά λουσμένα,
Στης άνοιξης την αγκαλιά ανθίζουν ένα, ένα.
Μα κάθε τι, το πιο μικρό, τη μυρωδιά χαρίζει
Εις την καλή μητέρα του, όπου γι' αυτό φροντίζει,
Και όταν την πρωτομαγιά γιορτάζει τ' όνομά της
Η άνοιξη, γιορτάζουνε μαζί και τα παιδιά της.
Λουλούδια αν είμαστε εμείς, εσ' είσ' η άνοιξή μας
Μες στη δική σου αγκαλιά ανθίζει η ψυχή μας.
Αχ! πάρε την αγάπη μας και δως μας την ευχή σου·
Είναι για μας "πρωτομαγιά" η μέρα της γιορτής σου.
Διαβάστε κι αυτά:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου