Τρεις φίλοι από το σχολείο, ο Ντένις, ο Μακ και ο Τσάρλι, έχουν τριανταρίσει και ακόμα δεν έχουν ωριμάσει. Είναι συνιδιοκτήτες μιας παμπ στην πόλη της Φιλαδέλφια, όμως δεν πηγαίνουν και πολύ καλά από πελατεία. Για την ακρίβεια, είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα losers που όμως οι ίδιοι δεν το έχουν καταλάβει. Αντιθέτως, έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους. Θα τους χαρακτηρίζαμε κυνικούς, εγωκεντρικούς, με χαμηλά όρια ηθικής, ανώριμους, τεμπέληδες και εν γένει εκπροσώπους τους περιθωρίου. Μην τους το πείτε, γιατί θα παρεξηγηθούν, φού θεωρούν ότι είναι οι πιο cool τύποι στον κόσμο.
Συνηθίζουν να αυτοαποκαλούνται «η παρέα» (the gang), μέλος της οποίας παρά τη θέλησή τους – αλλά και της ίδιας – είναι η δίδυμη αδελφή του Ντένις, η Ντι, που χαϊδευτικά την αποκαλούν «γλυκιά Ντι». Από τη δεύτερη σαιζόν στην παρέα προστίθεται ορμητικά και ο Ντάνι ντε Βίτο στο ρόλο του πατέρα του Ντένις και της Ντι, ένα δυνατό comeback του σπουδαίου κωμικού ηθοποιού που ανανεώνει σημαντικά τη δυναμική της σειράς. Αυτήν την περίοδο, στις ΗΠΑ προβάλλεται ο έβδομος κύκλος από το καλωδιακό κανάλι FX, αλλά η σειρά έχει ήδη πάρει έγκριση για τουλάχιστον άλλες δύο σαιζόν.
Συνηθίζουν να αυτοαποκαλούνται «η παρέα» (the gang), μέλος της οποίας παρά τη θέλησή τους – αλλά και της ίδιας – είναι η δίδυμη αδελφή του Ντένις, η Ντι, που χαϊδευτικά την αποκαλούν «γλυκιά Ντι». Από τη δεύτερη σαιζόν στην παρέα προστίθεται ορμητικά και ο Ντάνι ντε Βίτο στο ρόλο του πατέρα του Ντένις και της Ντι, ένα δυνατό comeback του σπουδαίου κωμικού ηθοποιού που ανανεώνει σημαντικά τη δυναμική της σειράς. Αυτήν την περίοδο, στις ΗΠΑ προβάλλεται ο έβδομος κύκλος από το καλωδιακό κανάλι FX, αλλά η σειρά έχει ήδη πάρει έγκριση για τουλάχιστον άλλες δύο σαιζόν.
Το θέμα τώρα μ’ αυτήν την παρέα είναι ότι δεν γνωρίζουν όρια. Ασχολούνται με τις εκτρώσεις, την παιδεραστία, τα ναρκωτικά, το κράτος πρόνοιας και τα τινάζουν όλα στον αέρα. Ακόμα και η γλυκιά Ντι, η μόνη γυναίκα της σειράς, που τους κοροϊδεύει και θέλει να αισθάνεται καλύτερος άνθρωπος, είναι ίδια και απαράλλαχτη. Το χιούμορ είναι άκρως κανιβαλικό και ανατρεπτικό. Δεν είναι τυχαίο ότι η σειρά έχει απήχηση περισσότερο στους άντρες. Σατιρίζει τη σοβαροφάνεια, τον καθωσπρεπισμό, τη λογική του στείρου πολιτικά ορθού. Ικανοποιεί όσους επιθυμούν να γελάσουν με πράγματα που υποτίθεται απαγορεύεται να γελάνε και να περάσουν καλά μισή ώρα κανιβαλικού χιούμορ με μια σειρά που στο τέλος τους κλείνει το μάτι πονηρά υπενθυμίζοντας τους ότι άλλο η μυθοπλασία και άλλο η πραγματικότητα.
Η σειρά δεν είναι για όλους. Αντιθέτως, είναι πολύ παρεξηγήσιμη από όσους κοκκινίζουν ή θίγονται εύκολα εύκολα. Ορισμένοι θα το κατέτασσαν στην κατηγορία των εκπομπών τύπου Jackass, μόνο που δεν έχει καμία σχέση το ένα με το άλλο. Το Always Sunny in Philadelphia είναι μια σειρά που δεν παίρνει στα σοβαρά τον εαυτό της, αλλά ουσιαστικά αυτοσαρκάζεται και αυτοϋπονομεύεται. Δεν ζητάει από τον τηλεθεατή να γίνει τόσο κάφρος όσο είναι οι χαρακτήρες. Δεν τους προβάλλει ως δημιουργικά πρότυπα, αλλά ως τον κρυφό, δεύτερο εαυτό που όλου θα θέλαμε να έχουμε όταν ήμασταν παιδιά, αλλά ξέρουμε ότι το παιχνίδι στην πραγματικότητα παίζεται με άλλους κανόνες. Αποτελεί μια κρυφή, ένοχη απόλαυση που προσφέρει πλήρη, απενοχοποιημένη γκάμα συναισθημάτων. Εκεί που στην αρχή λες «ε, ρε τον μάγκα…τι κάνει ο άνθρωπος» και «μπράβο ρε παιχταρά» στο τέλος του επεισοδίου θα πεις «δες πως την έπαθε ο βλάκας…τι χαμένοι!». Το σημαντικότερο όμως είναι ότι γελάς αυθεντικά και όχι με το ζόρι. Έξοχα όλα τα διαφημιστικά για την προώθηση της σειράς, μεταξύ αυτών και ένα που σατιρίζει τους τίτλους έναρξης των FRIENDS. Το Always Sunny άλλωστε, θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως το πιο αντι-FRIENDS σήριαλ. Ψάξτε το…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου