Το facebook μας έφερε πιο κοντά, μπορούμε να συνομιλήσουμε και να μοιραστούμε την καθημερινότητά μας με έναν παιδικό φίλο που ζει εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά και σε παλιότερες εποχές θ' αναρωτιόμασταν τι ν' απέγινε στην ζωή του, έχουμε τη δυνατότητα να γνωρίσουμε νέους φίλους απ' όλον τον πλανήτη, με τους οποίους μοιραζόμαστε κοινά ενδιαφέροντα, να προωθήσουμε τη δουλειά μας, να ευαισθητοποιήσουμε για ένα σοβαρό ζήτημα που μας απασχολεί, μπορούμε ακόμη-ακόμη να κάνουμε και την πλάκα μας όπως με τη μόδα των "1000 like"... Όλα ωραία και καλά, μόνο που είναι τόσο εύκολο ορισμένες φορές να παρασυρθούμε και να υπερβούμε τη λεπτή γραμμή που χωρίζει τη συστηματική χρήση από την κατάχρηση.
Ο Νόα Φίσερ από τη Νότιο Καρολίνα των Ηνωμένων Πολιτειών το παιδάκι της φωτογραφίας) είναι ένα 4χρονο αγοράκι που διαγνώστηκε με μυωπία - ούτε το πρώτο είναι ούτε το το τελευταίο. Όμως ο Νόα είναι λίγο ιδιότροπος - άλλοι πάλι θα τον χαρακτήριζαν "κακο-καλομαθημένο" - και δεν θέλει να φοράει γυαλιά. Επίσης ούτε το πρώτο παιδί είναι ούτε όμως και το τελευταίο που έχει ένα τέτοιο πρόβλημα, επειδή δεν θέλει να τον κοροϊδεύουν τ' άλλα παιδιά. Βέβαια, όπως με τα περισσότερα πράγματα στην ζωή, όλα είναι θέμα συνήθειας, όμως υπερευαίσθητη μητέρα του, η καρδιά της οποίας ράγιζε στα κλάματα του παιδιού της, στράφηκε για μια πιο γρήγορη λύση στο facebook.
"Glasses for Noah" ("Γυαλιά για το Νώα") είναι ο τίτλος της σελίδας που άνοιξε στο fb ζητώντας από όποιον έχει την καλή προαίρεση να στείλει φωτογραφίες με ανθρώπους που φορούν γυαλιά, ώστε να πειστεί ο μικρός Νόα ότι το να φορά κανείς γυαλιά είναι κουλ. "Ο γλυκός μας 4χρονος Νόα μόλις απέκτησε γυαλιά κι έχει πρόβλημα να προσαρμοστεί. Το πιο θλιβερό είναι ότι δεν θέλει να τα φοράει, επειδή, όπως μας λέει, "όλοι θα τον κοροϊδεύουν". Έτσιιιιι.... Ας δείξουμε στο Νόα πόσο καταπληκτικά είναι τα γυαλιά ποστάροντας φωτογραφίες γι' αυτόν, ώστε να σας δει να φοράτε γυαλιά! Σας ευχαριστώ για την υποστήριξη - ο Νόα βλέπει κάθε μια από τις φωτογραφίες. Σας αγαπάμε όλους!!!", γράφει στο στάτους της σελίδας.
Πάνω από 3.800 άτομα ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της απεγνωσμένης μητέρας μέσα σ' ενάμιση μήνα, ειδικά από τη μέρα που ασχολήθηκαν με τη συγκεκριμένη σελίδα τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης. Έτσι, εκατοντάδες άνθρωποι ανέβασαν φωτογραφίες ανθρώπων με γυαλιά - είτε δικές τους, είτε φίλων τους είτε καρτούν όπως ο Μπομπ Σφουγγαράκης είτε ηθοποιών όπως ο Κρίστιαν Μπέιλ - και τις συνοδεύουν μ' ένα μηνυματάκι ενθάρρυνσης του 4χρονου αγοριού, που σιγά-σιγά άρχισε να συνηθίζει να φοράει τα γυαλιά του, κάτι που θα γινόταν ούτως ή άλλως, ενώ παράλληλα έμαθε ότι είναι τόσο σημαντικός, ώστε ν' ασχολούνται άγνωστοι άνθρωποι απ' όλα τα μήκη και πλάτη των ΗΠΑ, ενδεχομένως και από άλλες χώρες του πλανήτη, μόνο μαζί του και με τα... γυαλιά του..
Το θέμα είναι τόσο αδιάφορο, που ίσως και κακώς ασχολούμαι, όμως ειλικρινά θεωρώ ότι αυτό είναι ένα κακό παράδειγμα χρήσης του facebook, κυρίως γιατί αποτελεί ένα κακό παράδειγμα γονεϊκής συμπεριφοράς. Δεν είναι τόσο δύσκολο να πείσεις ένα παιδί να φορέσει τα γυαλιά του, αλλά είναι κάτι που θα το κάνει αργά ή γρήγορα μόνος του, όταν αντιληφθεί πόσο πολύ τον βοηθάνε στην καθημερινότητά του ή αν ακούσει ορισμένα θετικά σχόλια από ανθρώπους του περιβάλλοντος του - αλλά μέχρι εκεί.
Είναι άλλο πράγμα να κινητοποιήσεις θείες, ξαδέρφια και φίλους-γείτονες να πουν στο μικρό πόσο πιο "φάτσα" είναι φορώντας γυαλιά και τελείως διαφορετικό να κινητοποιείς όλον τον κόσμο, με αποτέλεσμα ξαφνικά ο 4χρονος να γίνεται επίκεντρο του ενδιαφέροντος άγνωστων ανθρώπων για ένα τόσο ασήμαντο θέμα. Δεν θα κρίνω τους γονείς του αν είναι καλοί ή κακοί, αφού άλλωστε δεν τους γνωρίζω, ούτε και με αφορά στο κάτω-κάτω.
Το σημείο στο οποίο θέλω να σταθώ είναι το συμπέρασμά μου ότι τελικά το facebook και τα υπόλοιπα σόσιαλ μίντια, γενικότερα μας έχουν λίγο κακομάθει, ώστε με την πρώτη ευκαιρία να σπεύδουμε να καταστήσουμε το προσωπικό μας, ασήμαντο πρόβλημα, σε ζήτημα "παγκόσμιου βεληνεκούς". Είναι το fb μια νέα διέξοδος έκφρασης του εγωκεντρισμού μας στις μεγαλύτερες δυνατές διαστάσεις, η ικανοποίηση που απολαμβάνουμε - όσοι το απολαμβάνουν τέλος πάντων - ότι είμαστε πιο σημαντικοί απ' όσο φοβόμαστε ότι πραγματικά αξίζουμε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου