Στη σόου μπιζ υπάρχουν δύο γενικές κατηγορίες: οι σταρ, εκείνοι δηλαδή που με τη δουλειά και τη χαρισματική προσωπικότητα τους μαγνητίζουν τους θαυμαστές τους, που τους ακολουθούν πιστά επί σειρά ετών (αν όχι δεκαετιών), και η δεύτερη κατηγορία είναι όλοι οι άλλοι, οι ευσχήμως αποκαλούμενοι "σελέμπριτι". Θα ήταν καταχρηστικό να αποκαλέσουμε τους σελέμπριτι "διάσημους", επομένως καλά κάνουμε και χρησιμοποιούμε τον αγγλικό αυτό όρο. Γιατί συνήθως οι άνθρωποι που εντάσσονται σ' αυτήν την κατηγορία είναι γνωστοί για τους λάθος λόγους - μια φήμη που θα εξαφανιστεί με το πρώτο φύσημα του ανέμου. Με τη σειρά τους, οι σελέμπριτι χωρίζονται σε διαφορετικές φυλές, ανάλογα με το λόγο που τους έκαναν κατ' αρχήν περιζήτητους στα περιοδικά και στις ψυχαγωγικές εκπομπές της τηλεόρασης, αλλά και εξ αιτίας των οποίων παραμένουν στον αφρό της gossip επικαιρότητας.
1. Οι sex-bomb.
Δεν χρειάζεται να είσαι ταλαντούχος ηθοποιός, τραγουδιστής ή οτιδήποτε άλλο για να γίνεις διάσημος. Οι καλοσχηματισμένοι κοιλιακοί, το πλούσιο στήθος (για τις γυναίκες) και κάθε άλλο προσόν στην εξωτερική εμφάνιση - ακόμη και τα ωραία μαλλιά, που λέει ο λόγος - αρκούν για να μαγνητίσεις τα φλας των φωτογράφων και τις τηλεοπτικές κάμερες και να βλέπεις το πρόσωπο σου να παίζει παντού.
Και μη μου πείτε ότι ο Νίκος Αναδιώτης απασχολεί τα μέσα επειδή είναι εξαιρετικός ηθοποιός ή ότι η Κατερίνα Παπουτσάκη γεμίζει ασφυκτικά τα θέατρα από θαυμαστές που θέλουν να δουν το είδωλο τους να παίζει στη σκηνή, γιατί απλά δεν είναι αλήθεια - ούτε φυσικά το ανεκδιήγητο "I Love Karditsa" έκοψε εισιτήρια, επειδή πρωταγωνιστούσε η συμπαθής ηθοποιός, που είχε την ατυχία να είναι ωραία, να κάνει πολλές σχέσεις με άλλους σελέμπριτι και - το κυριότερο - να υποδυθεί την Αλίκη Βουγιουκλάκη στο επίσης ανεκδιήγητο σίριαλ.
2. Οι πρώην.
Πόσοι και πόσοι δεν είναι εκείνοι που εν μία νυκτί έγιναν γνωστοί απλά και μόνο επειδή διατηρούσαν δεσμό με κάποιον ήδη καθιερωμένο σελέμπριτι. Ο Ψωμόπουλος, η Κοτοβός, ο Τόνυ Μαυρίδης κι ένα σωρό άλλοι που μας ταλαιπωρούν με την προσωπική τους ζωή, χωρίς να μας απασχολούν καν για τα επαγγελματικά τους - γιατί όλοι θέλουμε να μάθουμε με ποια τόλμησε ο Τόνυ να αντικαταστήσει την Έλενα ή ποιος ήταν εκείνος που κατάφερε να παντρευτεί την Κοτοβός, που από πωλήτρια κάπκεϊκς έγινε διάσημη λόγω της σύντομης σχέσης της με τον Γρηγόρη Αρναούτογλου. Με άλλα λόγια, αν θέλεις να γίνεις διάσημος χωρίς λόγο και να μοστράρει η φάτσα σου στα εξώφυλλα των περιοδικών, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να τα φτιάξεις με διάσημο. Δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο.
3. Οι διεθνοκαριερίστες.
Από τη στιγμή που η Κατίνα Παξινού κέρδισε το Όσκαρ και η Μελίνα Μερκούρη άνοιξε τα φτερά της για καριέρα στο εξωτερικό, πολλοί Έλληνες ηθοποιοί κόλλησαν από την ασθένεια της "διεθνούς καριέρας". Ορισμένοι που στην Ελλάδα δεν είδαν φως, σκέφτηκαν να ψάξουν προς το εξωτερικό, μπας κι εκεί πέσουν σε κανέναν φανάρι, που θα τους οδηγήσει στην επαγγελματική καταξίωση. Φυσικά, αυτό δεν γίνεται σχεδόν ποτέ, όμως τουλάχιστον έχουν ωραίες ιστορίες να διηγηθούν, όπως για τη μέρα που είπαν "Hi" στον Τομ Χανκς, που έπιασαν κουβέντα με κάποιο στυλίστα των σταρ, που γευμάτισαν με τη Νία Βαρντάλος κλπ. Κι επειδή σαν λαός μας αρέσει να ψωνιζόμαστε ότι υπάρχουν Έλληνες που κάνουν διεθνή καριέρα, απλά και μόνο επειδή έκαναν ένα γκεστ ή πρωταγωνίστησαν σε μια ταινία που πήγε άπατη τόσο στις κριτικές όσο και στο box office, οι ηθοποιοί αυτοί, οι διεθνοκαριερίστες, εξακολουθούν ν' απασχολούν τα περιοδικά και τους αναγνώστες, που ζουν μαζί το μύθο - στην κυριολεξία - του Χόλιγουντ.
4. Οι διαφημιστάκηδες.
Στην Ελλάδα, οι ηθοποιοί περνούν κρίση. Τα σίριαλ είναι σχεδόν ανύπαρκτα, οι ταινίες επίσης, ενώ το καημένο το θέατρο δεν έχει τη δύναμη της τηλεοπτικής εικόνας, ώστε να επιβάλλει νέους σελέμπριτι από τη μια μέρα στην άλλη. Έτσι, πολλοί ηθοποιοί ή και άσχετοι με το χώρο, που όμως έχουν δημιουργήσει "κάρακτερ" μέσα από μια διαφήμιση (π.χ. ο Πούμπουρας), γίνονται ξαφνικά περιζήτητοι από ένα σποτ 30 δευτερολέπτων. Και από το πουθενά, διαβάζουμε σε σάιτ και περιοδικά πηχαίους τίτλους, όπως "Χωρίζει ο Κίτσος με την Τασούλα", "Η Τασούλα ολόγυμνη στο κάρο" και άλλα τέτοια γραφικά, ώστε αν κάποιος διαπράττει το έγκλημα να κάνει ζάπινγκ την ώρα των διαφημίσεων και δεν έχει ιδέα περί τίνος πρόκειται, μοιάζει καθυστερημένος ή... εξωγήινος.
5. Οι πανελίστες.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, που είναι η "Μέκκα" της τηλεόρασης, δεν υπάρχουν πανελίστες, αλλά συμπαρουσιαστές. Στην Ελλάδα, πάλι, οι περισσότερες εκπομπές έχουν πέντε και βάλε πανελίστες - όσο περισσότεροι τόσο το καλύτερο, ειδικά προ οικονομικής κρίσης - που άλλοτε έχουν το ρόλο γλάστρας και άλλοτε λειτουργούν ως το alter ego του παρουσιαστή ή της παρουσιάστριας, εκστομίζοντας όσα εκείνος ή εκείνη δεν θα μπορούσε να εκφέρει στον τηλεοπτικό αέρα. Από τη στιγμή, όμως, που κάποιος κερδίζει τον γεμάτο δόξα και τιμή τίτλο του "πανελίστα", δεν γίνεται απλά σελέμπριτι, αλλά ο εν δυνάμει μελλοντικός σταρ - γιατί, σου λέει ο δημοσιογράφος που πρέπει να κλείσει ύλη στο περιοδικό που γράφει. , ποιοι θα γίνουν κάποτε παρουσιαστές στη θέση των σημερινών παρουσιαστών, αν όχι οι πανελίστες τους;
Έτσι, έχουμε βαρεθεί ν' ακούμε πώς η Κωνσταντίνα Σπυροπούλου ετοιμάζεται ν' αναλάβει από καθημερινό μεσημεριανό μαγκαζίνο μέχρι το πρωινό του σαββατοκύριακου, στη λογική ότι από τη στιγμή που βρέθηκε στο πάνελ εκπομπής και πληρεί το κριτήριο της εξωτερικής εμφάνισης, άρα είναι η επόμενη σταρ της ελληνικής τηλεόρασης. Φυσικά, ο συλλογισμός αυτός δεν είναι απλά βεβιασμένος, αλλά και αυθαίρετος, ενώ πολλοί φαίνεται να ξεχνάνε ότι οι σταρ δεν γεννιούνται σε συνθήκες θερμοκηπίου, βάσει προγράμματος, αλλά αυθόρμητα, επειδή κάνουν γκελ στον κόσμο - όχι στους δημοσιογράφους.
6. Οι χώστες.
Ξέρεις να τα χώνεις, να τα βάζεις με όλους τους σελέμπριτι της εγχώριας σόου μπιζ και να ξεκινάς κόντρες μαζί τους; Αν το κάνεις μπροστά σ' ένα μικρόφωνο, θέτεις σοβαρή υποψηφιότητα για να γίνεις εσύ ο επόμενος σελέμπριτι. Πάντοτε, αλλά και σε περιόδους ξηρασίας όπως η τωρινή, η σόου μπιζ ζει μέσα από τις κόντρες: σου είπα, μου είπες, σου απάντησε, μου ανταπάντησες κ.ο.κ., ένας μύλος που μπορεί να μην έχει νόημα, προσφέρει όμως θέαμα - και η σόου μπιζ είναι αυτό ακριβώς. Οι "χώστες" συνήθως βρίσκονται σε πάνελ ή ένα βήμα προτού μπουν σε πάνελ, ενώ δεν λείπουν και οι ελεύθεροι σκοπευτές, τύπου Αγάθωνα, που όπου δουν μικρόφωνο τα χώνουν σ' όποιον θυμηθούν. Κι ένα περίεργο πράγμα... όσο πιο πολύ τα χώνουν, τόσο πιο συχνά πέφτουν πάνω σε μικρόφωνα!
7. Οι κοτσαναδόροι.
Γενικά, οι άνθρωποι είμαστε μάλλον αδηφάγοι και μας αρέσει να κανιβαλίζουμε τους πάντες: από το συνάδελφο του γραφείου που μασουλάει το μολύβι του και τον κοροϊδεύουμε πίσω από την πλάτη του μέχρι το τελευταίο μοντέλο που πετάει ευφάνταστες κοτσάνες - τόσο ευφάνταστες, που λες "δεν μπορεί, το κάνει επίτηδες". Κι επειδή δεν χορταίνουμε ν' ακούμε κοτσάνες από το στόμα τους, πρέπει - αναγκαίο κακό - να μαθαίνουμε και την τελευταία λεπτομέρεια της προσωπικής τους ζωής, ώστε και οι εν λόγω σελέπριτι να ζήσουν το μύθο της διασημότητας και εμείς να ακούσουμε μια ατάκα, που θα 'χουμε να συζητάμε με τα φιλαράκια μας.
Σχετικά θέματα:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου