Σαν σήμερα: 5 Απριλίου

Σήμερα είναι Παρασκευή, 5 Απριλίου 2013.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - γενέθλια:

Αρκετοί παλαιοί αστέρες του Χόλιγουντ, που δεν βρίσκονται σήμερα στην ζωή, γεννήθηκαν μια μέρα σαν τη σημερινή: ο δύο φορές βραβευμένος με Όσκαρ Σπένσερ Τρέισι (1900-1967), η επίσης δις βραβευμένη - αλλά με 11 υποψηφιότητες στο ενεργητικό της - Μπέτι Ντέιβις (1908-1989), όπως και ο κάτοχος ενός Όσκαρ Γκρέγκορι Πεκ (1916-2003). 

Ωστόσο, η σημαντικότερη προσωπικότητα που γεννήθηκε σαν σήμερα υπήρξε ο Άγγλος φιλόσοφος Τόμας Χομπς (1588-1679), γνωστός από το έργο του "Λεβιάθαν", ένα αμφιλεγόμενο πολιτικό μανιφέστο ανάδειξης του συγκεντρωτικού κράτους ως του πλέον ενδεδειγμένου μέσου οργάνωσης και λήψης αποφάσεων είτε στη βάση της ενός ανδρός αρχή είτε μέσω συνέλευσης, που όμως "ασκεί την κυριαρχία, αποφασίζει για ό,τι αφορά τα μέσα, τα εμπόδια ή τις διαταραχές της ειρήνης και της προστασίας. Και πράττει ό,τι θεωρεί αναγκαίο για τη διατήρηση της ειρήνης και της ασφάλειας" κι επομένως "ανήκει στον κυρίαρχο να κρίνει ποιες απόψεις και θεωρίες βοηθούν την ειρήνη και ποιες τη υπονομεύουν".

Τέλος, σαν σήμερα γεννήθηκε και ο ελληνικής καταγωγής, αυστριακός διευθυντής ορχήστρας Χέρμπερτ φον Κάραγιαν (1908-1989).

ΕΘΝΙΚΕΣ κ ΑΛΛΕΣ ΕΟΡΤΕΣ:

δεν υπάρχει σήμερα κάποια γιορτή κάπου στον κόσμο

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - info:

Στις 5 Απριλίου 1897 οι συμπλοκές Ελλήνων και Τούρκων στρατιωτών στο Νεζερό Λάρισας (σήμερα ονομάζεται Καλλιπεύκη) αποτέλεσαν το προοίμιο και την αφορμή για την επίσημη κήρυξη του ελληνοτουρκικού πολέμου την αμέσως επόμενη μέρα. Σύμφωνα με απογευματινά τηλεγραφήματα που δημοσίευσε η εφημερίδα "Το Άστυ", στις τάξεις του ελληνικού στρατού υπήρχαν 40 τραυματίες και τρεις νεκροί. Ο τουρκικός στρατός φερόταν να είχε εγκαταλείψει το σημείο, όμως οι συγκρούσεις επεκτάθηκαν στις περιοχές Μελούνα, Μενεξές και Γκριτζόβαλι. 

Η ανεπίσημη πρώτη μέρα του πολέμου, που ήταν επιθυμητός μετά μανίας στην Ελλάδα, αλλά θα εξελισσόταν σε εθνική τραγωδία, ήταν γεγονός.

Στις 5 Απριλίου 1900, ο σερ Άρθουρ Έβανς και η ομάδα του, που πραγματοποιούσαν ανασκαφές στην Κρήτη, έφεραν στο φως μία πήλινη πλάκα με μινωική γραφή, που αργότερα ονομάστηκε "Γραμμική Β'". 

Η Κρήτη αποτελούσε τότε έδαφος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και οι ειδήσεις έφταναν στην Ελλάδα με κάποια καθυστέρηση και χωρίς πολλές πληροφορίες. Στις 3 Απριλίου (π.η., αλλιώς 16.04) η εφημερίδα "Σκριπ" έγραφε: "Κατά τας εκ Κρήτης ειδήσεις, εις το ανακαλυφθέν προ τινών ημερών εν Ηρακλείω, υπό της διενεργούσης τας ανασκαφάς Αγγλικής αποστολής αρχαίον ανάκτορον, όπερ πιθανώς θα ήτο του Μίνωος, ευρέθησαν πλάκες και πλίνθοι με προομηρικήν γραφήν. Η γραφή αυτή είναι ανάλογος προς την ανακαλυφθείσαν επί των γαλοπετρών υπό του κ. Έβανς, επικυρούται δε ήδη το συμπέρασμα ότι του φοινικικού αλφαβήτου προηγήθη άλλο προομηρικόν".

Στις 5 Απριλίου 1965, ισχυρός σεισμός έπληξε την Πελοπόννησο (165 χλμ. δυτικώς νοτιοδυτικώς των Αθηνών), 13 λεπτά μετά τις 5 το πρωί. Δεκαοκτώ άνθρωποι έχασαν την ζωή τους, ενώ σύμφωνα μ' έναν πρώτο απολογισμό 26 ήταν ο αριθμός των σοβαρά τραυματιών, ενώ 260 τραυματίστηκαν ελαφρά. Περισσότερες από χίλιες οικίες κατέρρευσαν ολοσχερώς, ενώ χιλιάδες υπέστησαν σοβαρότατες ζημιές. Οι μεγαλύτερες καταστροφές σημειώθηκαν στην Αρκαδία (Μεγαλόπολη) και στην Ηλεία. 

Η παρακάτω φωτογραφία δημοσιεύτηκε την επομένη στην εφημερίδα "Ελευθερία":

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - δημοσιεύματα:
Στις 5 Απριλίου 1912, ένας συντάκτης της εφημερίδας "Πατρίς" περιέγραφε τη μερική έκλειψη ηλίου που είχε γίνει ορατή την προηγούμενη μέρα από την πρωτεύουσα. Οι αντιδράσεις των παππούδων και των προπαππούδων μας δεν διέφεραν και πολύ από τις δικές μας:
"Την 12.35΄μ.μ. χθες, ήρχισεν η έκλειψις του ηλίου. Ο ηλιακός δίσκος εκαλύφθη κατά τα δύο τρίτα, διά μέσου δε χρωματισμένης βέλου επί γυμνού οφθαλμού επαρουσίαζε κανονικόν σχήμα ημισελήνου. Ο κόσμος, οποίος εγνώριζεν από τας εφημερίδας την ώραν της ενάρξεως της εκλείψεως, εφωδιασμένος με μαύρας υέλους, παρετήρει τον ήλιον, του οποίου το ημισέληνον σχήμα επροξένει εξαιρετικώς ευχάριστον εντύπωσιν. 
Οι μεγάλοι δρόμοι της πρωτευούσης, και προ πάντων η οδός Αθηνάς, εις την οποίαν υπάρχει και η μεγαλειτέρα λαϊκή κίνησις, έλαβον μορφήν προχείρων αστεροσκοπείων. Οι περίεργοι με τα μαύρα τζάμια εις τα μάτια, σοβαροί ως αστεροσκόποι του δωδεκάτου αιώνος, παρηκολούθουν τον ελαττωθέντα δίσκον του ηλίου, ο οποίος διά μέσου των γυαλιών έπαιρνεν ένα χρώμα αιματωμένου ερυθρού. 
Η έκλειψις διήρκεσε μέχρι της 3 μ.μ. Ο κ. Αιγηνήτης, τον οποίον είδομεν, μας είπεν ότι η έκλειψις επηλήθευσεν όλους τους αστρονομικούς υπολογισμούς και ότι παρουσίαζεν ενδιαφέρον εις την Γαλλίαν προ πάντων και την Ισπανίαν, όπου ήτο ολική. Την έκλειψιν παρηκολούθησεν εις το Αστεροκοσπείον ο κ. Αιγηντής μετά οκτώ σπουδαστών του Πανεπιστημίου, εις τους οποίους εξήγησε τας διαφόρους φάσεις".

Στις 5 Απριλίου 1922, η εφημερίδα "Έθνος" αναδημοσίευσε στην τρίτη της σελίδα συνέντευξη που είχε παραχωρήσει ο Άλμπερτ Άινσταίν στη γαλλική εφημερίδα "Μικρός Παρισινός" (Le Petit Parisien) με αφορμή την επίσκεψη του στο Παρίσι, όπου λίγες μέρες νωρίτερα είχε δώσει την πρώτη του διάλεξη σε γαλλικό πανεπιστήμιο. Ορισμένα αποσπάσματα από εκείνη τη συνέντευξη:

"Η θεωρία της σχετικότητας δεν είναι τόσο μυστηριώδης, τόσο δύσκολη στην κατανόηση, όσο την παρέστησαν κάποιοι. Για όλους εκείνους, οι οποίοι έχουν σπουδάσει μαθηματικά και φυσική, είναι πολύ κατανοητή. Εν τούτοις, είναι αλήθεια ότι υπάρχουν πολλές αντιρρήσεις εκ μέρους των μαθηματικών και των φυσικών. Αλλά αυτό οφείλεται, υποθέτω, στο γεγονός ότι εξετάζουν με πολλή αποκλειστικότητα τα σύμβολα υπό τα οποία εκφράζεται η θεωρία μου και όχι αρκετά τα πράγματα (γεγονότα). Ήταν επομένως αναγκαία για μένα να μπορέσω να συναντήσω τους Γάλλους σοφούς, οι οποίοι επέκριναν περισσότερο από κάθε άλλο τη θεωρία μου και φρονώ ότι οι συζητήσεις που έγιναν, είτε δημόσιες είτε σε στενό κύκλο, μου επέτρεψαν να διασαφηνίσω πολλά σημεία. 

Θα μου επιτρέψετε να τονίσω ιδιαιτέρως τη χαρά μου για τη συνάντηση με τον κ. Παινλεβέ. Γνώριζα προτού να έρθω ότι ήταν πολύ σοβαρός αντίπαλος. Από την πρώτη μας συνομιλία, όμως, αισθάνθηκα ότι ποτέ στο παρελθόν δεν είχα, ούτε και ασφαλώς θα έχω στο μέλλον, έναν τέτοιον αντίπαλο, τόσο γνώστη όλων των στοιχείων του προβλήματος, τόσο έξοχα διατεθειμένο να παρακολουθήσει και ακόμη να προχωρήσει περαιτέρω όσον αφορά την ανάπτυξη του, τόσο ικανού ν' αντιλαμβάνεται σχεδόν αμέσως κάθε λεπτομέρεια. Από τις πρώτες λέξεις τις οποίες ανταλλάξαμε, είπα: "Ιδού ο άνθρωπος μου!

Είμαι πολύ ευτυχισμένος, γιατί αντιλήφθηκα εδώ ένα τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για τη θεωρία μου και διότι συνάντησα γενικά μια τόσο ειλικρινή συμπάθεια. Υπήρξα επίσης ευτυχής, διότι κατά τις συζητήσεις μας αντιλήφθηκα ότι πέραν του ενδιαφέροντος, το οποίο δείχνουν οι ειδικοί για ένα ζήτημα επιστημονικής φύσης, όπως η θεωρία της σχετικότητας, γεννήθηκε ένα γενικότερο ενδιαφέρον, το οποίο έτεινε πολύ ψηλότερα. Σχημάτισα την εντύπωση ότι βαθιές τάσεις προς έναν ευρύτερο ιδεαλισμό εκδηλώνονταν με εκείνη την ευκαιρία και ότι ακόμη μεγαλύτερος αριθμός πνευμάτων τείνει ν' αφοσιωθεί στη μελέτη ορισμένων μεγάλων προβλημάτων".