Η πρώτη συνταγή που μάθαμε στο σχολείο (Από το προηγούμενο αναγνωστικό της Β΄ Δημοτικού)

"Ο Θωμάς και η αδερφή του η Ρέα, εκεί που ξεφύλλιζαν ένα παιδικό περιοδικό, βρήκαν μια συνταγή μαγειρικής". Έτσι ξεκινούσε μια από τις ιστοριούλες που διδαχτήκαμε στη Β΄δημοτικού (και πιο συγκεκριμένα στη σελίδα 84 του γ' τεύχους του βιβλίου "Η γλώσσα μου") όσοι πήγαμε στο Δημοτικό τις δεκαετίες '80 και '90. (Δεν γνωρίζω πότε σταμάτησαν να εκδίδονται τα συγκεκριμένα βιβλία, αλλά έχω την εντύπωση ότι η πρώτη τους έκδοση ήταν το 1982.) Τέλος πάντων, η συνταγή ήταν για μια κολοκυθοσαλάτα και προερχόταν από το παλιότερο παιδικό περιοδικό "Το Ρόδι" (τ.7, Ιούνιος 1978). Ήταν η πρώτη - και ίσως η μοναδική - συνταγή που "μάθαμε" στο Δημοτικό. Βέβαια, η λέξη "μάθαμε" τρόπος του λέγειν, αφού το μάθημα δεν ήταν Οικιακή Οικονομία, αλλά πάντως την διαβάσαμε στο αναγνωστικό μας. Για να τη θυμηθούμε.

Για την κολοκυθοσαλάτα χρειαζόμαστε:

- Δυο φλιτζάνια ψιλοκομμένα ωμά κολοκύθια

- Μισό φλιτζάνι γιαούρτι

- Δυο κουταλιές της σούπας χυμό λεμονιού

- Ένα γουλί σκόρδο ψιλοκομμένο

- Λίγο ψιλοκομμένο άνηθο

- Αλάτι και πιπέρι

Η εκτέλεση της συνταγής είναι απλή:

"Αλάτισε τα κολοκυθάκια και άφησέ τα στο τρυπητό για μισή ώρα. Έτσι θα χάσουν το πολύ νερό και θα μαλακώσουν. Ανακάτεψε τα υπόλοιπα υλικά και βάλε τα σε μια σουπιέρα μαζί με τα κολοκυθάκια. Πριν τα σερβίρεις, άφησέ τα λίγο στο ψυγείο".

"Άντε αν το φτιάξουμε κι εμείς", είπε ο Θωμάς στην ιστορία του αναγνωστικού της Β΄ δημοτικού, όμως τα δυο αδερφάκια... δεν ήταν και πολύ καλοί μάγειροι. Έτσι σκέφτηκαν την ιστορία οι συγγραφείς, που προφανώς ήθελαν να μας διδάξουν εμμέσως ότι πολλές φορές δεν τα καταφέρνουμε με την πρώτη. Δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω και ν' απελπιζόμαστε, αλλά να γελάμε, όπως ο Θωμάς και η Ρέα. Έτσι συνεχιζόταν η ιστοριούλα:

"Ανασκουμπώθηκαν λοιπόν και στρώθηκαν στη δουλειά. Κοίταζαν τη συνταγή και ετοίμαζαν ένα ένα τα υλικά. Τέλος τα ανακάτεψαν όλα μέσα στη σουπιέρα. Έτοιμη η κολοκυθοσαλάτα! Πριν τη βάλουν στο ψυγείο, είπαν να τη δοκιμάσουν.

- Αρμυρή που είναι! είπε η Ρέα. Ρίξαμε πολύ αλάτι.

- Έννοια σου και φτιάχνεται. Φέρε τη ζάχαρη...

- Τώρα όμως παράγινε γλυκιά.

- Ξέρεις κάτι; Δεν της βάλαμε ξινό. Πού είναι το λεμόνι;΄

Έβαλαν και το λεμόνι και ξαναδοκίμασαν.

- Τώρα έγινε αρμυρογλυκόξινη, είπε η Ρέα και το 'σκασαν στα γέλια".

Αν νοσταλγείτε τα παιδικά χρόνια, μια καλή ιδέα θα ήταν να δοκιμάζατε να φτιάξετε αυτή τη συνταγή, που πρωτοδιαβάσαμε όταν ήμασταν επτά ετών. Ίσως να είχατε δοκιμάσει να τη φτιάξετε αργότερα και στο σπίτι είτε μόνοι είτε με κάποιο μεγαλύτερο.