ΕΓΙΝΕ/ΓΡΑΦΤΗΚΕ στις 23 Νοεμβρίου...

ΕΓΙΝΕ

1921: Την επιστολή διαμαρτυρίας ανθρώπων του πνεύματος προς τους Ευρωπαίους και Αμερικανούς διανοούμενους σχετικά με τις τουρκικές βιαιοπραγίες σε βάρος Ελλήνων της περιοχής του Πόντου δημοσίευε η εφημερίδα "Πατρίς" στη δεύτερη σελίδα. Το κείμενο υπέγραφε όλη η αφρόκρεμα της ελληνικής διανόησης από τον Παλαμά και τον Καζαντζάκη μέχρι τους Ξενόπουλος, Σικελιανό, Παπαντωνίου κ.ά.:

"Μετά βαθυτάτης συγκινήσεως οι συγγραφείς και καλλιτέχναι της Ελλάδος απευθύνονται προς τους διανοουμένους του πεπολιτισμένου κόσμου όπως γνωστοποιήσουν εις αυτούς την τραγωδίαν χιλιάδων οικογενειών του Ελληνικού Πόντου. Ξηρά, εξηκριβωμένα και αναμφισβήτητα τα γεγονότα είνε τα εξής:

Οι Τούρκοι εφόνευσαν όλους ανεξαιρέτως τους κατοίκους της πόλεως Μερζιφούντος, αφού την ελεηλάτησαν και επυρπόλησαν. Τους προσπαθήσαντας να διασωθούν ετυφέκισαν και εθανάτωσαν καταλαβόντες τας διόδους.

Μετετόπισαν όλον τον άρρενα πληθυσμόν των πόλεων Τριπόλεως, Κερασούντος, Ορδούς, Οινόης, Αμισού και Πάφρας και καθ' οδόν κατέσφαξαν τους πλείστους εξ αυτών.

Έκλεισαν εντός του ναού του χωρίου Έλεζλη εν Σουλού-Δερέ 535 Έλληνας και τους κατέσφαξαν διασωθέντων μόνον τεσσάρων. Πρώτους έσφαξαν 7 ιερείς διά πελέκεως προ της θύρας του ναού.

Απηγχόνισαν εν Αμασεία 168 προκρίτους Αμισού και Πάφρας.

Εβίασαν όλας ανεξαιρέτως τας γυναίκας, τας παρθένους και τα παιδία των άνω πόλεων, τας ωραιοτέρας παρθένους και νέους έκλεισαν εις τα χαρέμια. Πλείστα βρέφη εφόνευσαν σφενδονίζοντες αυτά κατά των τοιχών.

Οι υπογεγραμμένοι θέτουσι τα ανωτέρω υπ' όψιν των διαννοουμένων της Ευρώπης και της Αμερικής θεωρούντες ότι όχι μόνον τα γεγονότα ταύτα αλλά και η ανοχή αυτών αποτελεί πένθος της ανθρωπότητος. 

Άννινος Χ., Αυγέρης Μ., Βλαχογιάννης Ι., Βώκος Γερ., Γρυπάρης Ι., Δούζας, Α., Δροσίνης Γ., Ζάχος Α., Θεοδωροπούλου Αύρα, Θεοτόκης Κ., Ιακωβίδης Γ., Καζαντζάκης Ν., Καζαντζάκη Γαλ., Καμπάνης, Καμπούρογλους Δ., Καρολίδης Π., Κόκκινος Δ., Κορομηλάς Γ., Μαλακάσης Μ., Μαλέας Κ., Μενάρδος Σ., Νικολούδης Θ., Νιρβάνας Π., Ξενόπουλος Γρ., Παλαμάς Κ.,  Παπαντωνίου Ζ., Παράσχος Κ., Πασογιάννης Κ., Πολίτης Φ., Πωπ Γ., Σβορώνος Ι., μεθ' όλης της πικρίας μου διά την κυρίως υπό της Γαλλίας και υπό ουδενός αισθήματος ή συμφέροντος ανθρωπίνου δικαιολογουμένην εγκατάλειψιν εις σφαγήν Χριστιανών, Σικελιανός Α., Σκίπης Σπ., Στρατήγης Γ., Ταγκόπουλος Δ., Τσοκόπουλος Γ., Φιλλύρας Ρ., Χατζηδάκης Γ., Χατζόπουλος Δ., Χορν Π."

1925: Καταστροφές και τουλάχιστον δώδεκα απώλειες ανθρώπινων ζωών προκλήθηκαν σε Αθήνα και Πειραιά λόγω των έντονων βροχοπτώσεων. Σύμφωνα με το επίσημο δελτίο του Αστεροσκοπείου, "το ύψος της βροχής από της 12 ω. 35 λ. μέχρι της 2 μ.μ. ανήλθεν εις το όγδοον περίπου του ολικού μέσου ετησίου ύψους (50 χιλιοστ. βροχής εντός 1 ώ. 10 λ.). Το δε ολικόν ύψος της βροχής από του μεσονυκτίου μέχρι της 7 ώ μ.μ. ανήλθεν εις 93 χιλιοστ."

1976: Αεροσκάφος της Ολυμπιακής Αεροπορίας που εκτελούσε το δρομολόγιο Αθήνα-Κοζάνη κατέπεσε στην κορυφή Φλάμπουρο της οροσειράς Σαρανταπόρου στο νομό Κοζάνης.  Το αεροσκάφος πραγματοποιούσε το δρομολόγιο Αθήνα-Λάρισα-Κοζάνη, αν και δεν κατάφερε να προσγειωθεί στη θεσσαλική πόλη λόγω κακοκαιρίας. Ήταν το δεύτερο πιο πολύνεκρο ατύχημα της πολιτικής μας αεροπορίας, καθώς και οι 50 επιβάτες έχασαν την ζωή τους.

ΓΡΑΦΤΗΚΕ

Μπορεί το 1908 να μην είχε ακόμη επινοηθεί το σύνθημα "μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι", όμως η εικόνα που είχαν οι πολίτες για τους αστυφύλακες δεν ήταν και πολύ καλύτερη απ' ό,τι είναι σήμερα. Στις 23 Νοεμβρίου 1908, ο Ιωάννης Κονδυλάκης τη σχολίαζε στο χρονογράφημά του, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Εμπρός", με αφορμή ένα περιστατικό, του οποίου υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας.

"Δύο πολίται διερχόμενοι περί το μεσονύκτιον, επροκάλεσαν τας επιτιμήσεις του φρουρού αστυφύλακος. Δεν ηδυνήθην να εννοήσω τι έπραξαν, αλλά το πιθανώτερον είνε ότι εκραύγαζον τραγουδούντες και ο αστυφύλαξ τους διέταξε να σιωπήσουν. Και έπαυσαν μεν να τραγουδούν, αλλ' ο εις εξ αυτών είπε, φαίνεται, προς τον αστυφύλακα ότι ήτο δικαίωμά του να τραγουδή και τι αναμιγνύεται αυτός και τα τοιαύτα, επροχώρει δε μουρμουρίζων εναντίον του αστυφύλακος. Ίσως ήτο μεθυσμένος, μολονότι δεν είνε απαραίτητος η μέθη διά να δημιουργούνται τοιαύται σκηναί μεταξύ πολιτών Ελλήνων και οργάνων της Ελληνικής εξουσίας..."

Ο συγγραφέας δημοσίευσε και άλλες λεπτομέρειες του συμβάντος και έκλεισε το κείμενό του με τα λόγια ενός γέρου, που επίσης παρακολουθούσε τη συμπλοκή του πολίτη με τον αστυφύλακα: "Ο κόσμος εδώ ούτε φοβείται ούτε σέβεται την εξουσίαν. Βλέπουν το πρόσωπον του αστυφύλακος και δεν βλέπουν την εξουσίαν την οποίαν αντιπροσωπεύει. Διά τούτο και ο αστυφύλαξ λησμονεί ότι ήνε εξουσία και φέρεται ως άτομον. Και επειδή εδώ δεν εκλέγονται οι αστυφύλακες, όπως αλλού, εις την Αγγλίαν λ.χ. ώστε να είνε άνδρες, ρωμαλέοι, με πεποίθησιν εις τας μυικάς των δυνάμεις, οι Έλληνες αστυφύλακες, αδύνατοι και καχεκτικοί κατά το πλείστον, δεν επιβάλλονται εις τους ταραχοποιούς. Και αναγκάζονται να φθάνουν εις την βίαν και να δημιουργούν σκηνάς διά να εκτελέσουν τα καθήκοντά των.

Αλλ' εκείνο που θα σώση την τάξιν εις την Ελλάδα, εξηκολούθησεν ο γέρων, είνε το πρόστιμον. Αν ήτο εις ενέργειαν το πρόστιμον, ο αστυφύλαξ εκείνος, αντί να φιλονική με τους δύο πολίτας και να φθάση μέχρι συμπλοκής, θα ετελείωνεν απλούστατα δι' ενός πρακτικού και την επιούσαν ο αυθάδης εκείνος θα εσωφρονίζετο δι' ενός καλού προστίμου".