Με το που βγαίνουν στο παρκέ, το χαμόγελο ζωγραφίζεται φαρδύ-πλατύ στα πρόσωπα ακόμη και των οπαδών της ηττημένης ομάδας. Οι τσιρλίντερ, που στην Ελλάδα έχουμε την ευτυχία να τις απολαμβάνουμε μόνο σε - ορισμένους - αγώνες μπάσκετ, σφραγίζουν με την παρουσία τους κάθε αγώνα και ανεβάζουν την ψυχολογία - και όχι μόνο - των οπαδών. Ποια είναι, όμως, η ιστορία τους; Πότε πρωτοεμφανίστηκαν;
Όπως όλοι μπορούμε να φανταστούμε, οι τσιρλίντερ είναι αμερικανική πατέντα, όμως οι πρώτοι τσιρλίντερ ήταν... άντρες. Φυσικά, δεν φορούσαν μίνι φορεματάκια και δεν χόρευαν σέξι ρυθμούς, αλλά σκοπός τους ήταν να εμψυχώσουν την ομάδα και τους οπαδούς της.
Συγκεκριμένα, η πρώτη επίσημη εμφάνιση τσιρλίντερ έγινε στις 2 Νοεμβρίου 1898 στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα - περίπου 29 χρόνια μετά τον πρώτο αγώνα (αμερικανικού) ποδοσφαίρου. Ο Τζόνι Κάμπελ, ένας από τους σπουδαστές, πήρε το μεγάφωνο και οργάνωσε την πρώτη εκδήλωση επευφημιών (cheers) από τους οπαδούς της ομάδας του Πανεπιστημίου φωνάζοντας "Rah, Rah, Rah! Ski-u-mah, Hoo-Rah! Hoo-Rah! Varsity! Varsity! Varsity, Minn-e-So-Tah", σύμφωνα με το ρυθμό μιας δημοφιλούς σχολικής μελωδίας.
Οι πρώτες γυναίκες τσιρλίντερ εμφανίστηκαν μόλις το 1923 - και πάλι στην ομάδα του Πανεπιστημίου της Μινεσότα - ωστόσο για αρκετές δεκαετίες ακόμη αποτελούσαν την εξαίρεση και όχι τον κανόνα. Η κατάσταση άλλαξε τη δεκαετία του '40, όταν οι άντρες φοιτητές κατατάσσονταν στο στρατό για να πάνε να πολεμήσουν, οπότε τη θέση τους κατέλαβαν σχεδόν εξ ολοκλήρου οι γυναίκες, που κατέρριψαν ακόμη ένα αντρικό κάστρο. Σήμερα, το 90% των τσιρλίντερ παγκοσμίως είναι γυναίκες, όμως το ποσοστό αυτό περιορίζεται στο 60& όσον αφορά το κολεγιακό, αμερικάνικο ποδόσφαιρο.
Φυσικά, οι στολές των πρώτων γυναικών τσιρλίντερ διέφεραν πολύ από τις σέξι σημερινές και έμοιαζαν πιο πολύ με τις αντρικές στολές. Τον πρώτο-πρώτο καιρό, το μόνο που έκαναν ήταν να πηδούν και να φωνάζουν συνθήματα. Τα πρώτα ακροβατικά άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους τη δεκαετία του 1920, ενώ τα εντυπωσιακά χορευτικά με τα τρικ, τις αθλητικές χορογραφίες και τις εντυπωσιακές πυραμίδες "γεννήθηκαν" στα 70s.
Το 1948, η Λόρενς Χέρκιμερ, φοιτήτρια του Πανεπιστημίου των Μεθοδιστών του Τέξας, έγινε η πρώτη τσιρλίντερ που οργάνωσε κατασκήνωση αποκλειστικά για τα μέλη της ομάδας της, ένα φαινόμενο που σταδιακά εξαπλώθηκε και σήμερα αντίστοιχες κατασκηνώσεις τσιρλίντερ υπάρχουν σε περισσότερες από 100 χώρες στον πλανήτη.
Η Λόρενς θεωρείται μια από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του αμερικανικού τσιρλίντινγκ, το οποίο υπερασπίστηκε με πάθος. "Αν προσπαθείς να ηγηθείς, πρέπει να υπάρχουν λόγοι για να σε ακολουθήσουν οι άνθρωποι, εκτός από το να στέκεσαι και να φωνάζεις", έχει δηλώσει η ίδια. "Το τσιρλίντινγκ βοηθάει στη διαμόρφωση χαρακτήρα. Δίνει έμφαση στα θετικά της ζωής και πώς να γίνεις ο καλύτερος που μπορείς".
Αρκετές έρευνες έγιναν - ειδικά κατά τη δεκαετία του '80 - σχετικά με την επιρροή που ενδεχομένως ασκούν οι τσιρλίντερ στη νίκη μιας ομάδας, όμως δεν έχει διαπιστωθεί κάτι τέτοιο. Αντίθετα, ως σημαντικότερος παράγοντας που καθορίζει το νικητή φαίνεται ότι είναι η έδρα των ομάδων. Σίγουρα, πάντως, η επιρροή των τσιρλίντερ είναι μεγάλη και ιδιαιτέρως θετική στους θεατές.
Pολλοί Αμερικανοί πρόεδροι ήταν τσιρλίντερ στα φοιτητικά τους χρόνια, όπως ο Φραγκλίνος Ρούσβελτ, ο Άικ Αϊζενχάουερ, ο Ρόναλντ Ρίγκαν και ο Τζορτζ Μπους τζούνιορ, ηθοποιοί όπως ο Κερκ Ντάγκλας και ο Στιβ Μάρτιν, ο σκηνοθέτης Άαρον Σπέλινγκ κλπ.
Ορισμένες από τις σελέμπριτι γυναίκες που υπήρξαν τσιρλίντερ, ήταν η Σάντρα Μπούλοκ, η Κρίστι Άλεϊ, η Τζέσικα Σίμπσον, η Κίρστεν Ντανστ, η Μέγκαν Φοξ, η Κάμερον Ντίαζ, η Μπλέικ Λάιβλι, η Μάιλι Σάιρους, η Λίντσεϊ Λόχαν, η Χάλι Μπέρι, η Μαντόνα, αλλά και - έκπληξη για πολλούς - η πολυβραβευμένη ηθοποιός Μέριλ Στριπ (βλ. φωτογραφία).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου