Σαν σήμερα: 14 Μαΐου

Σήμερα είναι Τρίτη, 14 Μαΐου 2013.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - γενέθλια:

Ο "Mr. Facebook" Μαρκ Ζάκερμπεργκ έχει σήμερα γενέθλια και σβήνει 29 κεράκια.Γεννήθηκε την ίδια μέρα με τον σχετικά διάσημο Βρετανό ποπ τραγουδιστή Όλυ Μουρς. 

Πολλοί είναι, όμως, οι άνθρωποι του κινηματογράφου που σήμερα γιορτάζουν επίσης τα γενέθλια τους: από τους σκηνοθέτες Τζορτζ Λούκας (69 ετών), Ρόμπερτ Ζεμέκις (62) και Σοφία Κόπολα (42) μέχρι τους καταξιωμένους ηθοποιούς Τιμ Ροθ (52) και Κέιτ Μπλάνσετ (44). Γενέθλια έχει και ο τραγουδιστής του παλιότερου συγκροτήματος των Talking Head, Ντέιβιντ Μπυρν (61 ετών).

ΕΘΝΙΚΕΣ κ ΑΛΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ: 

Στην Παραγουάη, σήμερα και αύριο γιορτάζεται η Ημέρα της Ανεξαρτησίας. Όπως και στις υπόλοιπες χώρες της Λατινικής Αμερικής, που ανήκαν στον ισπανικό θρόνο, η εξέγερση του λαού προκλήθηκε μετά την εισβολή του Ναπολέοντα στην Ισπανία και την εκθρόνιση του νόμιμου βασιλιά της χώρας. Αρχικά είχε χαρακτήρα μάλλον φιλομοναρχικό, που όμως σταδιακά εξελίχθηκε σε αγώνα υπέρ της ανεξαρτησίας, που επιτεύχθηκε στην περίπτωση της Παραγουάης επιτεύχθηκε στις 15 Μαΐου 1811.

Στη Λιβερία σήμερα είναι η Ημέρα Εθνικής Ενότητας, που στην ουσία πρόκειται για μια ημέρα μνήμης των προσπαθειών του προέδρου Ουίλιαμ Τάμπμαν, που κυβέρνησε τη χώρα μεταξύ 19944 και 1971, να γεφυρώσει το ψυχικό χάσμα μεταξύ των Αφροαμερικανών -πρώην σκλάβοι που εποίκισαν την περιοχή το 19ο αιώνα- και των αυτοχθόνων κατοίκων.  

Στο Μαλάουι γιορτάζεται η επέτειο από τη γέννηση των γενεθλίων του πρώην προέδρου της χώρας Χέιστινγκς Καμούζου Μπάντα, ο οποίος φέρεται επισήμως να γεννήθηκε στις 14.05.1906, αν και υπάρχουν στοιχεία ότι στην πραγματικότητα γεννήθηκε το Φεβρουάριο του 1898! Λίγη σημασία έχει, καθώς η γιορτή είναι αφιερωμένη στο έργο του Μπάντα, ο οποίος κυβέρνησε ως πρωθυπουργός και πρόεδρος του Μαλάουι για τριάντα χρόνια (1964-1994) και θεωρείται ότι συνέβαλε στην ανάπτυξη της χώρας. Βέβαια, όλα είναι σχετικά, καθώς το καθεστώς του Μπάντα δεν φημιζόταν για τις δημοκρατικές του ευαισθησίες, ενώ το Μαλάουι ήταν και παραμένει ένα από τα πιο φτωχά κράτη της Αφρικής.

Εννιά μέρες μετά το Ορθόδοξο Πάσχα, στη Λευκορωσία γιορτάζεται ως αργία η Ραντουνίτσα ή Ημέρα της Χαράς. Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι ότι οι κάτοικοι πηγαίνουν στους τάφους των προγόνων τους και αφήνουν από ένα κόκκινο αβγό, που συμβολίζει την Ανάσταση του Χριστού από τον τάφο, αν και στην πραγματικότητα πρόκειται για κατάλοιπο αρχαίου παγανιστικού εθίμου.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - info:

Στις 14 Μαΐου 1854 (π.η.), στις 4.30΄ το πρωί, πραγματοποιήθηκε η απόβαση αγγλικών και γαλλικών ναυτικών δυνάμεων στο λιμάνι του Πειραιά ξεκινώντας η περίοδος της τριετούς αγγλογαλλικής κατοχής του Πειραιά (μέχρι το Φεβρουάριο του 1857), που αργότερα θα επεκτεινόταν και στην Αθήνα. Αφορμή αποτέλεσε ο Κριμαϊκός πόλεμος και η επιθυμία των Αγγλογάλλων να εξασφαλιστεί η ουδετερότητα της ελληνικής κυβέρνησης. 

Επρόκειτο για 12 γαλλικά και αγγλικά ατμόπλοια και 3 φορτηγά, που είχαν τα ονόματα Ασπασία, Δάσος, Άγκυρα, Βολταίρος, Ζεραρδίνος, Αχιλλεύς, Σόλων, Αστραπή, Πτολεμαίος, Βαρόμετρον, Φοβερός και Σαρακηνή, ενώ είχαν φτάσει στο λιμάνι του Πειραιά γύρω στις 15.15΄ της προηγούμενης μέρας (13 Μαΐου) και μάλιστα με τη συνοδεία στρατιωτικής μουσικής, ώστε να είναι ολοκληρωμένο το υπερθέαμα. 

Σύμφωνα με την περιγραφή της εφημερίδας "Αιών" (15.05.1854), όταν τις πρώτες πρωινές ώρες οι Άγγλοι και Γάλλοι στρατιώτες κατέλαβαν τον Πειραιά, μετέβησαν στα αγκυροβολημένα ελληνικά πολεμικά πλοία και απέβαλλαν από αυτά τους Έλληνες αξιωματικούς λέγοντας τους ότι ήταν ελεύθεροι να φύγουν, ενώ συνέλαβαν τους ναύτες, τους οποίους και μετέφεραν στα δικά τους πλοία. Παράλληλα, κατέβασαν τις ελληνικές σημαίες από τα πλοία, τα οποία και κατελήφθησαν από Άγγλους και Γάλλους ναύτες. Όπως σχολίαζε η εφημερίδα, "εν ω οι Άγγλοι ναύται προσηνέχθησαν δι' όλης της τυπικής εθιμοταξίας και ημερότητος.... οι Γάλλοι ναύται εξετέλεσαν την διαταγήν των δι' όλης της βίας και αγριότητος, εισελθόντες εντός δύω εκ των πλοίων με τα πιστόλια και τα τρυμπόνια εις τας χείρας". 

Την ίδια μέρα ιδρύθηκε και το "υπουργείο της καταλήψεως" με πρωθυπουργό -και παράλληλα υπουργό Οικονομικό τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, και με τη συμμετοχή των: Κωνσταντίνου Κανάρη (υπουργός Ναυτικών), Ρήγας Παλαμίδης (υπουργός Εσωτερικών), Γ. Ψύλλας, (υπουργός Εκκλησιαστικών και Παιδείας), Δημήτρης Καλλέργης (υπουργός Στρατιωτικών), Π. Αργυρόπουλος (υπουργός Εξωτερικών) και Π. Καλλιγάς (ήταν αντιεισαγγελέας παρ' Αρείω Πάγω και διορίστηκε υπουργός Δικαιοσύνης). 

Η εφημερίδα "Αιών" σχολίαζε (15.05.1854): "Η ημέρα της 14 Μαΐου κατέστη αξιοσημείωτος εν τοις χρονικοίς της Ελλάδος και ολοκλήρου του πολιτικού κόσμου. Εβεβαιώθη κατ' αυτήν εκ προσθήκης, ότι "ο νόμος εστίν αράχνης ιστός υπό το βάρος του ισχυρού, η δε δικαιοσύνη διατελεί ωσεπιτοπολύ δούλη ταπεινή της δυνάμεως"... Οποίαν οι παρόντες καιροί και τα παρόντα ήθη μεταβολήν έλαβον! οπόσον την μίαν αναιρεί η άλλη εποχή! Τω 1827 και 1828 Γάλλοι και Άγγλοι, εμπνεομένοι υπό αισθημάτων χριστιανικών, ενσυμάχουν εν Πύλω και απέβαινον διαπόντειοι κατά του Ιβραήμ Πασά επί σωτηρία της Ελλάδος. Αλλά τω 1854 οι αυτοί Άγγλοι και Γάλλοι, οιστρηλατούμενοι υπό της μυθώδους ακεραιότητοςτης Τουρκικής επικρατείας, αφ' ου κατά θάλασσαν αντέπραξαν τοσαύτα προς αποθάρρυνσιν των επαναστατών της Ηπείρου, Θεσσαλίας και Μακεδονίας, κατέχουσιν ήδη διά του στρατού την Ελληνικήν γην, όπως τον τελευταίον φέρωσι θανάσιμον κτύπον ηθικώς και πολιτικώς κατά τε των ελευθέρων και των επαναστατημένων Ελλήνων. Έκαστος κρίνει περί του ηθικού μέρους των δύο αυτών αντιφατικών εποχών.... 

... Ο Μάιος μην του 1854 δεν έπρεπε να διαφέρη του Μαΐου του 1453, Καθώς τη 29 Μαΐου 1453 βάρβαρα όπλα της Ασήας αφήρεσαν την πολιτικήν ημών ανεξαρτησίαν, και εξωμότης Έλλην, κατά την ιστορίαν, ο Χασάν, πρώτος έστησε την σημαίαν του Μωχάμεθ επί των τειχών της Κωνσταντινουπόλεως, ούτω και ήδη, τη 14 Μαΐου του 1854 ξενικαί λόγχαι της Δύσεως ηχμαλώτισαν πολιτικώς την Ελλάδα, και όργανα του ξένου δεσποτισμού εύρον, κατά πάσαν δυστυχίαν, Έλληνας, και τούτους Πατριώτας και Λογιωτάτους λεγομένους...."

Στις 14 Μαΐου 1948, μετά τη λήξη του καθεστώτος Εντολής και την αποχώρηση των βρετανικών στρατευμάτων, έγινε η ανακήρυξη του κράτους του Ισραήλ, το οποίο αναγνωρίστηκε αμέσως από τις Ηνωμένες Πολιτείες. 

"Εμείς, τα μέλη του Εθνικού Συμβουλίου, εκπροσωπώντας τον εβραϊκό λαό της Παλαιστίνης και ους Σιωνιστές όλου του κόσμου, συνήλθαμε σε πανηγυρική συνεδρίαση την ημέρα του τερματισμού της βρετανικής εντολής για την Παλαιστίνη, ασκώντας δε το φυσικό και ιστορικό δικαίωμα του εβραϊκού λαού και εφαρμόζοντες την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ διακηρύσσουμε διά της παρούσης την ίδρυση εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη, υπό την ονομασία Κράτος του Ισραήλ".

Παράλληλα, οι αραβικές χώρες κήρυξαν στρατιωτικό νόμο και την επόμενη μέρα εισέβαλαν στο νέο κράτος. Το Μεσανατολικό ζήτημα εισήλθε σε μια νέα, πολύ πιο επικίνδυνη φάση με συνεχείς πολέμους και ταραχές στην περιοχή, που συνεχίζονται μέχρι και σήμερα.

Στις 14 Μαΐου 1955, η Σοβιετική Ένωση και άλλες επτά χώρες του τότε κομμουνιστικού μπλοκ της ανατολικής Ευρώπης υπέγραψαν το Σύμφωνο της Βαρσοβίας, που αποτελούσε ένα είδος απάντησης στο ΝΑΤΟ. Το Σύμφωνο της Βαρσοβίας αυτοδιαλύθηκε το 1991, μετά την κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων στην περιοχή και τη σταδιακή αποδέσμευση των κρατών-μελών του.

Στις 14 Μαΐου 1968, η φοιτητική εξέγερση της Γαλλίας βρισκόταν στο αποκορύφωμα της, με τους φοιτητές να καταλαμβάνουν πανεπιστημιακά ιδρύματα, όπως το ίδρυμα της Σορβόνης, ενώ στην αίθουσα του Κοινοβουλίου σημειώθηκαν συμπλοκές μεταξύ βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος και συναδέλφων τους από το Κομμουνιστικό Κόμμα της Γαλλίας, μετά την κατάθεση πρότασης μομφής για την αντιμετώπισης της εξέγερσης από τους φοιτητές.