Ουφ! τέλειωσε κι αυτή η Γιουροβίζιον, με όλα τα καλά κι ανάποδα ενός τηλεοπτικού και όχι απλά μουσικού διαγωνισμού, που έχει γίνει θεσμός. Σε γενικές γραμμές ήταν αναμενόμενα τα αποτελέσματα, ενώ οι όποιες μικρές εκπλήξεις δεν άλλαξαν κάτι στη γενική εικόνα. Στο κάτω-κάτω, αν όλα ήταν τόσο προβλέψιμα, θα καταντούσαν και ανιαρά. Αλήθεια, τι συμπεράσματα θα μπορούσαμε να βγάλουμε μετά από την επική αυτή βραδιά των 26 τραγουδιών, που κοίμισε πολλούς πριν καν λήξει το διαγωνιστικό μέρος; Δεν ξέρω για εσάς, αυτά, όμως, είναι τα δικά μου συμπεράσματα συνοψίζοντας τα τελικά αποτελέσματα.
1. Για να κερδίσει κάποιος στη Γιουροβίζιον δεν πρέπει να φοράει παπούτσια.
Ο λόγος; αυτό τον βοηθάει "να επικοινωνεί με τη γη", άρα και με τη φύση, επομένως είναι πιο άμεση η ερμηνεία του, όπως τουλάχιστον έχουν αναφέρει στις συνεντεύξεις τους τόσο η περσινή όσο και η φετινή νικήτρια του διαγωνισμού -και οι δύο ξυπόλητες! Τώρα, τι σχέση έχει το πλέξι-γκλας stage με τη γη, τη φύση ή κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο, αυτό μπορούν να μας το διευκρινίσουν μόνο οι ίδιες οι τραγουδίστριες. Εκτός κι αν εννοούν ότι απλά τους αρέσει να αερίζουν τα πόδια τους.
(Btw, το "Only Teardrops" ήταν καλό τραγούδι, ενώ του είχα δώσει τη δεύτερη ψηλότερη βαθμολογία στις κριτικές μου στο μπλογκ, αν και επιμένω ότι η Έμιλι ντε Φόρεστ δεν είναι αρκετά επιβλητική σαν παρουσία. Με άλλη τραγουδίστρια, το συγκεκριμένο κομμάτι θα μπορούσε να κάνει περίπατο)
2. Η σκηνική παρουσία εξακολουθεί να επηρεάζει την κατάταξη των τραγουδιών.
Το τραγούδι της Ουκρανίας δεν υπήρχε περίπτωση να τερματίσει τρίτο χωρίς το έξυπνο και θεατρικό στήσιμο του στο stage, αφού ως άκουσμα είναι αδιάφορο και δεν υπάρχει περίπτωση να ξανακουστεί ούτε καν στην Ουκρανία ή σε κάποιο άλλο σημείο του πλανήτη -εκτός από τον ιδιαίτερο πλανήτη των σκληροπυρηνικών eurofans, όπου επιβιώνουν ακόμη και τα πιο ασήμαντα γιουροβιζιονικά τραγούδια περασμένων δεκαετιών, αν και τα έχουν ξεχάσει ακόμη και οι ερμηνευτές τους.
3. Σε κάθε περίπτωση, καλή σκηνική παρουσία δεν σημαίνει εξαιρετική ομορφιά.
Ούτε ο Ούγγρος, ούτε ο Μαλτέζος, ούτε φυσικά κι ο Βέλγος φημίζονται για την εξωτερική ομορφιά τους κι όμως τα πήγαν υπέροχα, με αδιάφορα σε γενικές γραμμές τραγούδια. Ο πρώτος γιατί είχε ένα τραγούδι διαφορετικό από τα υπόλοιπα και με άποψη, άσχετα αν εμένα δεν μ' εντυπωσίασε, ο δεύτερος γιατί ήταν ο γιος που κάθε γονιός θα ήθελε να έχει ή να παντρέψει με την κόρη του, και ο τρίτος γιατί ήταν τόσο φλώρος και αμήχανος, που δεν μπορούσες να μην τον συμπαθήσεις.
4. Όταν ένα τραγούδι είναι κακό, δεν μπορεί να το σώσει ούτε η διασπορά.
Μπορεί το βαρετό -και δεύτερο χειρότερο της βραδιάς- τραγούδι της Αρμενίας να κατάφερε να περάσει στον τελικό, όμως καταβαραθρώθηκε στη 18η θέση με μόλις 41 βαθμούς. Ok, προσπέρασε ορισμένα κομμάτια ελαφρώς καλύτερα του, αλλά στην τελική δεν έχει και τόση σημασία αν κάποιος τερματίζει στη 18η ή στην 26η θέση, από τη στιγμή που η απόσταση από το τοπ10 είναι χαώδης. Απλά, ορισμένες χώρες δεν υπάρχει περίπτωση να τερματίσουν στην τελευταία θέση με 0 βαθμούς. Σκασίλα μας.
Η Γεωργία έστειλε φέτος ένα παρόμοιου ύφους και ποιότητας -μέτριο κατά τ' άλλα- ντουέτο, με τη διαφορά ότι οι ερμηνευτές είχαν πολύ καλύτερη χημεία μεταξύ τους απ' ότι εκείνοι του Αζερμπαϊτζάν πριν δυο χρόνια, και όμως ήρθε μόλις 15ο στην τελική κατάταξη.
Δεν ξέρω τι ακριβώς παίζει με το Αζερμπαϊτζάν, αφού δεν έχει ιδιαίτερα μεγάλη διασπορά στην Ευρώπη, ούτε θα μπορούσαμε να πούμε ότι το ψηφίζουν συστηματικά όλοι οι τουρκικής καταγωγής τηλεθεατές -και πώς κατατασσόταν ψηλότερα από τις τουρκικές συμμετοχές. Είναι, όμως, περίεργες κάποιες υψηλότατες βαθμολογίες που παίρνει σταθερά από μικρές χώρες, όπως η Μάλτα και η Κύπρος. Anyway, φέτος άξιζε μια θέση στην πεντάδα, όχι όμως και τη νίκη το 2011 με το χειρότερο νικητήριο τραγούδι της Γιουροβίζιον της τελευταίας δεκαετίας.
6. Η Μπόνι Τάιλερ έκανε παρέα με τους Κόζα Μόστρα.
Όχι, δεν έχω κάποια αποκλειστική πληροφορία από το Μάλμο, αλλά δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς η σαλονικιώτικη προφορά.της, αυτό το χοντρό "λάμδα", όπου η τραγουδίστρια -την έβλεπες στην οθόνη της τηλεόρασης ότι- γυρνούσε όλη τη γλώσσα ανάποδα για να το εκφέρει τόσο παχύ και χορταστικό.
Επίσης, η όλη εμφάνιση της Μπόνι Τάιλερ μας δίδαξε ότι όταν ένας τραγουδιστής, που έχει σημειώσει τεράστια παγκόσμια επιτυχία με δυο-τρία κομμάτια, μένει στο περιθώριο για 30 χρόνια, δεν μπορεί ξαφνικά να θυμηθεί την παλιά φωνή του απλά και μόνο για τις ανάγκες της Γιουροβίζιον.
(Άσε που κινδυνεύει να τον ξεχάσει και μια μερίδα του κοινού, αν κρίνω από την ατάκα του πατέρα μου προς τη μάνα μου, η οποία έχασε την αρχή του τραγουδιού: "Αυτή εδώ είναι συνομήλικη σου", λες κι αυτό ήταν το πιο σημαντικό στην περίπτωση της Μπόνι Τάιλερ.... η ηλικία της!)
7. Οι Έλληνες ψηφίζουμε ό,τι να ναι.
Αν εξαιρέσουμε το δωδεκάρι στο τραγούδι του Αζερμπαϊτζάν (που προσωπικά μου άρεσε μεν, αλλά δεν θα του έδινα την υψηλότερη βαθμολογία μου), λόγω Έλληνα συνθέτη και χορογράφου, το 10αρι σ' εκείνο της Ρουμανίας -το χειρότερο τραγούδι της βραδιάς- ήταν αδικαιολόγητο, όπως και το 8άρι στην Ουκρανία. Δηλαδή αυτά τα τραγούδια (που δεν θα ξανακούσουμε ποτέ, εκτός κι αν πρόκειται για Καρναβάλια, στην περίπτωση της ρουμάνικης συμμετοχής) ήταν καλύτερα από την αισθαντική ιταλική μπαλάντα "L' Essenziale" ή από την τραγουδάρα της Νορβηγίας, στα οποία δώσαμε μόλις 6 και 4 βαθμούς αντίστοιχα;
8. Τέλος στα τραγούδια που κοιτάζουν στο παρελθόν.
Μπορεί η Ολλανδία να τα πήγε εξαιρετικά τερματίζοντας στην ένατη θέση, όμως αυτό οφειλόταν αποκλειστικά στην Ανούκ, για την οποία θεωρώ ότι είχε τη καλύτερη φωνή της βραδιάς. Μ' ένα πιο σύγχρονο κομμάτι, αντί για ένα βαλς βγαλμένο από τα 50s, θα μπορούσε να φτάσει πεντάδα και να χτυπήσει στα ίσα τη νίκη.
Αντίστοιχα, πάτωσαν η Γερμανία, που έστειλε ένα eurotrash, κακέκτυπο παρόμοιων τραγουδιών της δεκαετίας του '90, η Μ. Βρετανία με μια μπαλάντα που θα τη θεωρούσαν ξεπερασμένη ακόμη και στα 80s, η Φινλανδία μ' ένα χιλιοειπωμένο και ασήμαντο τραγούδι-τσιχλόφουσκα, για να μην αναφερθώ σε χώρες που κόπηκαν από τον ημιτελικό, όπως το Ισραήλ με μια μπαλάντα βγαλμένη από τη Γιουροβίζιον των 70s.
9. Όταν ένα τραγούδι θεωρείται φαβορί από τον Ιανουάριο, παίξτε "Στοίχημα" από την πρώτη μέρα.
Έστω και για τα προσχήματα, την πρώτη μέρα οι αποδόσεις είναι αρκετά ικανοποιητικές για να βγάλει κάποιος τα έξοδα του - έστω και για ένα ταξιδάκι βρε αδερφέ. Τη δεύτερη μέρα οι αποδόσεις πέφτουν δραματικά και βγαίνεις χαμένος ούτως ή άλλως. Δεν ξέρω για πόσες μέρες θα χτυπώ το κεφάλι μου στον τοίχο, που δεν έσπευσα στο πρακτορείο της γειτονιάς να παίξω Δανία, αφού ήταν τόσο σιγουράκι.
Ραντεβού του χρόνου πάλι, στη Δανία, τέτοιες μέρες περίπου - 13,15 και 17 Μαΐου είναι οι ημερομηνίες που θα διεξαχθεί η Γιουροβίζιον το 2013, σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση της EBU.
Σχετικά θέματα:
Είναι κλεμμένο το "Only Teardrops"; (βίντεο)
Σχετικά θέματα:
Είναι κλεμμένο το "Only Teardrops"; (βίντεο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου