Οι αινιγματικές ατάκες του αινιγματικού Τζούλιο Αντρεότι

Πηγή: Nonciclopedia

"Il Divo" ή "Belzebù"; Ο Τζούλιο Αντρεότι έχει συνδέσει τ' όνομα του με την ιστορία της μεταπολεμικής Ιταλίας μέχρι την κατάρρευση της πρώτης ιταλικής Δημοκρατίας το 1994 μέσα στη δίνη σκανδάλων και ύποπτων διασυνδέσεων μεταξύ πολιτικών και μαφιόζων, όπως άλλωστε κατηγορήθηκε και ο ίδιος ο Αντρεότι. Και μπορεί τελικά για ορισμένες από τις κατηγορίες να καταδικάστηκε πρωτόδικα και να αθωώθηκε σε δεύτερο ή και τρίτο βαθμό, ενώ άλλες να παραγράφηκαν και να μην εκδικάστηκαν ποτέ, ακόμη και μετά το θάνατο του ο Αντρεότι εξακολουθεί να θεωρείται αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. 

Άλλωστε, ακόμη και μετά την απόσυρση του από την ενεργό πολιτική, ως ισόβιος γερουσιαστής, εξακολουθούσε να επηρεάζει τις πολιτικές εξελίξεις στην Ιταλία με την ψήφο του, όπως όταν το 2006 έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης -ένας Δεξιός πολιτικός σαν τον Αντρεότι- στην κεντροαριστερή κυβέρνηση του Ρομάνο Πρόντι, αλλά και όταν ένα χρόνο αργότερα εξανάγκασε την κυβέρνηση σε παραίτηση απέχοντας την τελευταία στιγμή από την ψηφοφορία για την ψήφο εμπιστοσύνης της κυβέρνησης Πρόντι, επειδή δεν του άρεσε η ομιλία του υπουργού Εξωτερικών, Μάσιμο ντ' Αλέμα.

Κι όπως συμβαίνει συνήθως με αινιγματικές προσωπικότητες που βρίσκονται στο προσκήνιο επί δεκαετίες, ο Αντρεότι έχει αφήσει "κληρονομιά" τις ατάκες του.

1. "Εκτός από τους Καρχηδονιακούς πολέμους, μ' έχουν θεωρήσει υπεύθυνο για όλα τα υπόλοιπα".

2. "Κληρικισμός: η συνηθισμένη σύγχυση ανάμεσα σε ό,τι ανήκει στον Καίσαρα και σε ό,τι ανήκει στο Θεό".

3. "Τα μέλη του Πράσινου Κόμματος είναι σαν τα καρπούζια: απ' έξω πράσινοι κι από μέσα κόκκινοι".

4. "Εάν είχα γεννηθεί σ' ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Λίβανο, ίσως να είχα γίνει κι εγώ τρομοκράτης".

5. "Ο δόλος των καλών είναι πολύ επικίνδυνος".

6. "Η εξουσία καταβάλλει όσους δεν την ασκούν".

7. "Δεν είναι αρκετό να έχεις δίκαιο. Πρέπει να υπάρχει και κάποιος που να σου το αναγνωρίζει".

8. "Στην πολιτική, οι ηλιόλουστες και οι βροχερές ημέρες εναλλάσσονται πολύ γρήγορα".

9. "Μου αρέσει τόσο πολύ η Γερμανία, που την προτιμούσα όταν ήταν δύο".

10. "Ποτέ να μην αφήνεις ίχνη".

11. "Αν σκέφτεσαι το κακό, είναι αμαρτία, όμως πολύ συχνά μπορεί και να έχεις δίκιο".

12. "Είναι καλύτερο να επιβιώνεις παρά να τα κακαρώσεις".

13. Σχολιάζοντας τη μακροβιότητα του -ο Αντρεότι πέθανε σε ηλικία 94 ετών- σχολίασε τα τελευταία χρόνια σε συνέντευξη του: "Γεννήθηκα το 1919, την ίδια χρονιά με το φασισμό και το PPI (το Ιταλικό Λαϊκό Κόμμα). Από τους τρεις είμαι ο μόνος που επιβιώνει ακόμα".

Ο σπουδαίος Ιταλός δημοσιογράφος Ίντρο Μοντανέλι, συγκρίνοντας το χαρακτήρα του Τζούλιο Αντρεότι με εκείνον του Αλτσίντε ντε Γκάσπερι (ο ιδρυτής του Ιταλικού Λαϊκού Κόμματος και πρώτος πρωθυπουργός της μεταπολεμικής Ιταλίας), σχολίασε: "Όταν πήγαιναν μαζί στην εκκλησία, ο ντε Γκάσπερι θα μιλούσε με το Θεό, ενώ ο Αντρεότι θα μιλούσε με τον παπά".

[Αν δεν έχετε δει την ταινία "Il Divo" του Πάολο Σορεντίνο, που σατιρίζει υποδόρια, πλην όμως σαρδόνια τον Αντρεότι, καλό είναι να της ρίξετε μια ματιά, με τον κίνδυνο να χαθείτε μέσα στα πολλά ονόματα, με τα οποία δεν είναι οικείοι όσοι δεν γνωρίζουν λεπτομέρειες της ιταλικής πολιτικής σκηνής. Ωστόσο, το πορτραίτο του Αντρεότι, όπως σκιαγραφείται από τον ηθοποιό Τόνι Σερβίλλο είναι εξαιρετικό και απολύτως ενδεικτικό της αινιγματικής προσωπικότητας του πρώην Ιταλού πρωθυπουργού.]