16 Οκτωβρίου 2012

Κατάργηση των εργασιών στο σπίτι για τους μαθητές του Δημοτικού στη Γαλλία ανακοινώνει ο Ολάντ. Στην Ελλάδα, τι λέμε;


Μια σειρά εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων προτίθεται να εισαγάγει στο γαλλικό εκπαιδευτικό σύστημα ο νέος Πρόεδρος της δυτικοευρωπαϊκής χώρας, Φρανσουά Ολάντ. Η μία από αυτές, ωστόσο, δεν είναι και τόσο νέα. Πρόκειται για την απαγόρευση ανάθεσης εργασιών στου μαθητές του δημοτικού στο σπίτι, που νομοθετικά θεσπίστηκε το 1956, αλλά ουδέποτε - ή σπάνια - εφαρμόστηκε στην πράξη. 
Σύμφωνα με το γαλλικό νόμο του 1956 "Καμία γραπτή εργασία είτε υποχρεωτική είτε προαιρετική δεν πρέπει να επιβάλλεται στους μαθητές εκτός της τάξης. Η απαίτηση αυτή έχει υποχρεωτικό χαρακτήρα και οι επιθεωρητές του τμήματος πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης καλούνται να διασφαλίσουν την υποχρεωτική εφαρμογή τους". Έκτοτε, έχουν εκδοθεί έξι σχετικές εγκύκλιοι μέχρι σήμερα σχετικά με το θέμα αυτό, όμως η πρακτική ανάθεσης των εργασιών αποτελεί σταθερή αξία στα σχολεία πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης της Γαλλίας. 
Σε δηλώσεις του στο γαλλικό ραδιοφωνικό σταθμό Europe 1, ο γενικός γραμματέας του σωματείου δασκάλων της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης της χώρας υπεραμύνθηκε της πρακτικής αυτής. Όπως ανέφερε, με τον τρόπο αυτό το σχολείο ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των γονέων,. οι οποίοι θέλουν να βλέπουν τα απτά αποτελέσματα της εκπαιδευτικής διαδικασίας μέσα από τις εργασίες που κάνουν τα παιδιά. Συγκρίνει μάλιστα τη μέθοδο αυτή με τα βιβλία διακοπών που πωλούνται με μεγάλη επιτυχία στο εμπόριο και τα οποία περιέχουν επίσης ασκήσεις που καλείται το παιδί να λύσει στο σπίτι με τη βοήθεια των γονιών του. 
Βέβαια, είναι τελείως διαφορετική κατάσταση τα βιβλία για τις καλοκαιρινές διακοπές, όταν ο μαθητής έχει όλη τη μέρα ελεύθερη και έχει τη δυνατότητα - όχι υποχρέωση - με αυτόν τον τρόπο να κρατήσει επαφή με την ύλη που έμαθε στο σχολείο, που ουδεμία σχέση έχουν με το καθημερινό βαρύ φορτίο που πρέπει να φέρνουν εις πέρας οι μαθητές κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς, όπως επισημαίνουν οι υποστηρικτές της κατάργησης των κατ' οίκων εργασιών: "Έξι γεμάτες ώρες μαθημάτων αποτελούν το μάξιμουμ, πέραν του οποίου η επιπρόσθετη δουλειά θα μπορούσε να επιφέρει επιζήμια κούραση στη σωματική υγεία και τη νευρική ισορροπία των παιδιών".
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό του ραδιοφωνικού σταθμού Alouette, το 68% των Γάλλων συνολικά - όχι μόνο των γονέων μαθητών του Δημοτικού - φέρεται να συμφωνεί με τις κατ' οίκον σχολικές εργασίες. Ωστόσο, τον περασμένο Μάρτιο η ομοσπονδία των γονέων των μαθητών της Γαλλίας (FCPE, Fédération des Conseils de Parents d'Elèves) αποφάσισε το μποϊκοτάρισμα των σχολικών εργασιών που ορίζονταν για το σπίτι επί ένα δεκαπενθήμερο σε μια πρωτότυπη μορφή κινητοποίησης. "Από τότε που η κόρη μου πήγε στο σχολείο είναι συνεχώς στρεσαρισμένη αναφορικά με τις σχολικές εργασίες. Συχνά δεν έχει το χρόνο να τις τελειώσει και η κόρη μου φοβάται την επίπληξη" έγραφε τότε ο πρόεδρος του FCPE. (Το θέμα είχε δημοσιευτεί και στο παρόν μπλογκ με ειδική ανάρτηση, την οποία μπορείτε να διαβάσετε κάνοντας κλικ εδώ.)
Στην Ελλάδα το θέμα των σχολικών εργασιών που ανατίθενται στο σπίτι στους μαθητές του Δημοτικού σχολείου δεν έχει απασχολήσει την κοινωνία. Κατ'ουσίαν εναπόκειται στην προαίρεση του κάθε δασκάλου και της μεθόδου που ακολουθεί, ενώ, ας μη μας διαφεύγει το γεγονός, ότι αρκετοί γονείς στέλνουν τα παιδιά τους στο... φροντιστήριο ακόμη και από τις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού. 
Προσωπικά, μεγάλωσα σ' ένα περιβάλλον χωρίς παρεμβάσεις των γονιών μου στον τρόπο που διάβαζα. Στο σπίτι μου δεν ίσχυε αυτό που άκουγα από πολλούς συμμαθητές μου "διάβασα το μάθημα με τους γονείς μου" και ουδόλως μ' επηρέασε αρνητικά. Ακόμη και τς βιβλία των καλοκαιρινών διακοπών τα έλυνα μόνος σαν εάν είδος ωφέλιμης ψυχαγωγίας. 
Το άγχος των γονέων να ελέγξουν το κατά πόσο τα βλαστάρια τους "παίρνουν τα γράμματα" δεν περνάει απαρατήρητο από τα παιδιά, τα οποία επιβαρύνονται ψυχολογικά από πολύ μικρή ηλικία. Δε θα ξεχάσω τα κλάματα μιας συμμαθήτριας μου στη Β' Δημοτικού, επειδή είχε πάρει κακό βαθμό σε μια έκθεση και φοβόταν να το πει στους γονείς της. 
Εξάλλου, ο ρόλος του δασκάλου δεν μπορεί να περιορίζεται σε μια διεκπεραιωτική παράδοση του μαθήματος, αλλά οφείλει να στέκεται στους μαθητές με δυσκολίες, τις οποίες μπορεί να εντοπίσει και να επιμείνει πάνω σ' αυτές από τη δουλειά που γίνεται μέσα στην αίθουσα. Αλίμονο αν το ζητούμενο είναι μονάχα πώς θα βγει απλά η ύλη μέσα στον προβλεπόμενο χρόνο....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου