9 + 1 μικρές ιστορίες από τον Πάουλο Κοέλιο

Ο Πάολο Κοέλιο είναι ένας από τους δημοφιλέστερους, αν όχι ο δημοφιλέστερος συγγραφέας των τελευταίων 25 ετών. Πριν μια δεκαετία , κείμενα του Κοέλιο δημοσιεύονταν κάθε Σάββατο στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ (αρχικά στο ένθετο "Πρόσωπα 21ος αιώνας" και στη συνέχεια στην τελευταία σελίδα του περιοδικού "Ταχυδρόμος"). Κάνοντας μια αναδρομή στο αρχείο μου, με δυσκολία ξεχώρισα τις κάτωθι σύντομες, αλληγορικές ιστορίες που κρύβουν ένα βαθύ ανθρώπινο πνεύμα και δίνουν - πάνω απ' όλα - τροφή στη σκέψη. Να διευκρινίσω μόνο ότι οι τίτλοι είναι δικοί μου.

ΤΟ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ
Ένας βασιλιάς κάλεσε μια ομάδα σοφών για να αποφασίσουν ποιο είναι το πιο σημαντικό μέλος του σώματος. Ο γαστρεντερολόγος ισχυρίστηκε ότι είναι οι αδένες, επειδή ρυθμίζουν τις λειτουργίες. Ο νευρολόγος είπε ότι είναι η καρδιά, επειδή χωρίς αυτήν οι αδένες δεν λειτουργούν. Ο διαιτολόγος είπε ότι είναι το στομάχι, επειδή χωρίς τροφή η καρδιά δεν θα έχει δύναμη να χτυπά. 

Ο πιο σοφός απ' όλους άκουγε τα πάντα σιωπηλός. Επειδή δεν κατέληγαν σε συμφωνία, τον ρώτησαν για τη γνώμη του. 

- Όλα αυτά τα μέλη είναι ουσιαστικά για τη ζωή, είπε ο πιο σοφός. Αν λείπει κάποιο, το σώμα σβήνει. Το πιο σημαντικό μέλος δεν φαίνεται όμως: είναι η νοητή οδό; που συνδέει το αυτί και τη γλώσσα. Αν αυτή η οδός αντιμετωπίσει προβλήματα, ο άνθρωπος αρχίζει και λέει πράγματα που δεν άκουσε και τότε, όχι μόνο σβήνει το σώμα, αλλά θα είναι και η ψυχή καταδικασμένη για πάντα. 

ΤΟ ΜΟΛΥΒΙ

Το παιδί κοιτούσε τη γιαγιά του που έγραφε ένα γράμμα. Κάποια στιγμή τη ρώτησε: 

- Γράφεις μια ιστορία που συνέβη σε μας; Και μήπως είναι μια ιστορία για μένα;

Η γιαγιά σταμάτησε να γράφει, χαμογέλασε και είπε στον εγγονό της: 

- Όντως γράφω για σένα. Ωστόσο, αυτό που είναι πιο σημαντικό κι από τις λέξεις είναι το μολύβι που χρησιμοποιώ. Θα ήθελα, όταν μεγαλώσεις, να γίνεις σαν κι αυτό.

Το παιδί, παραξενεμένο, κοίταξε το μολύβι και δεν είδε τίποτα το ιδιαίτερο.

- Αφού είναι ίδιο με όλα τ μολύβια που έχω δει στη ζωή μου!

- Όλα εξαρτώνται από τον τρόπο με τον οποίο βλέπεις τα πράγματα. Το μολύβι έχει πέντε ιδιότητες, τις οποίες αν καταφέρεις να διατηρήσεις, θα είσαι πάντα ένας άνθρωπος που θα βρίσκεται σε αρμονία με τον κόσμο.

Πρώτη ιδιότητα: Μπορείς να κάνεις μεγάλα πράγματα, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάς ότι υπάρχει ένα Χέρι, το οποίο καθοδηγεί τα βήματα σου. Αυτό το Χέρι το λέμε "Θεό" και Εκείνος πρέπει να σε καθοδηγεί πάντα, σύμφωνα με το θέλημα Του.

Δεύτερη ιδιότητα: Πότε πότε πρέπει να σταματάω να γράφω και να χρησιμοποιώ την ξύστρα. Αυτό κάνει το μολύβι να υποφέρει λίγο, αλλά στο τέλος είναι πιο μυτερό. Έτσι, μάθε να υπομένεις ορισμένες δοκιμασίες, γιατί θα σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο.

Τρίτη ιδιότητα: Το μολύβι μας επιτρέπει πάντα να χρησιμοποιούμε γόμα, για να σβήνουμε τα λάθη. Κατάλαβε ότι το να διορθώνουμε κάτι που κάναμε δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά σημαντικό για να παραμείνουμε στο δρόμο του δικαίου.

Τέταρτη ιδιότητα: Αυτό που έχει σημασία στο μολύβι, δεν είναι το ξύλο ή το εξωτερικό του σχήμα, αλλά ο γραφίτης που περιέχει. Έτσι, να φροντίζεις πάντα αυτό που συμβαίνει μέσα σου.

Τέλος, η πέμπτη ιδιότητα του μολυβιού: Αφήνει πάντα ένα σημάδι. Έτσι, λοιπόν, να ξέρεις πως ό,τι κάνεις στη ζωή σου, θα αφήσει ίχνη και να προσπαθείς να έχεις επίγνωση της κάθε σου πράξης.

ΤΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΟΙ ΜΠΑΝΑΝΕΣ

Ένα φιλικό μου πρόσωπο αποφάσισε να περάσει μερικές εβδομάδες σ΄ ένα μοναστήρι στο Νεπάλ. Ένα βράδυ μπήκε σ' έναν από τους πολλούς ναούς της περιοχής και συνάντησε ένα μοναχό, ο οποίος καθόταν στο ιερό χαμογελώντας.

- Γιατί χαμογελάτε; θέλησε να μάθει.

- Επειδή καταλαβαίνω το νόημα που έχουν οι μπανάνες.

Με τη φράση αυτή άνοιξε την τσάντα που είχε μαζί του βγάζοντας από μέσα μια σάπια μπανάνα.

- Αυτή είναι η ζωή που πέρασε και την οποία δεν εκμεταλλευτήκαμε όταν έπρεπε. 

Στη συνέχεια, έβγαλε από την τσάντα μια μπανάνα που δεν ήταν ακόμη πράσινη. Την έδειξε και την ξαναφύλαξε.

- Αυτή είναι η ζωή που δεν έχει έρθει ακόμα. Πρέπει να περιμένουμε την κατάλληλη στιγμή.

Τελικά, έβγαλε μια ώριμη μπανάνα, την ξεφλούδισε και τη μοιράστηκε με το άτομο αυτό.

- Αυτή είναι η τωρινή ζωή. Φάε την και ζήσε τη χωρίς φόβο και χωρίς ενοχές.

Ο ΣΩΣΤΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ

- Γιατί μας κάνετε να χάνουμε το χρόνο ψάχνοντας το Θεό, αφού εσείς Τον γνωρίζετε ήδη τόσο καλά; είπε στον Χασάν αλ Μπασρί ένας μαθητής του. Θα μπορούσατε να μας τον περιγράψετε.

- Ναι, απάντησε ο Χασάν αλ Μπασρί. Μια φορά, όμως, ήμουν σ' ένα βάλτο, όταν είδα έναν άντρα να ετοιμάζεται να τον διασχίσει. Φώναξα: "Προσοχή, γιατί μπορεί να γλιστρήσεις σε καμιά πέτρα και να γίνεις μούσκεμα!". Ο άντρας μου απάντησε: "Αν γίνει αυτό, μόνο εγώ θα λερωθώ. Αν όμως, Χασάν, γλιστρήσεις εσύ στο δρόμο σου και πέσεις, όλοι οι μαθητές σου θα γλιστρήσουν μαζί σου". Τη στιγμή εκείνη κατάλαβα ότι ο Θεός είναι προσωπική πρόκληση και ότι ο κάθε άνθρωπος είναι υπεύθυνος για τη δική του αναζήτηση. Ένας δάσκαλος μπορεί να μοιραστεί την εμπειρία του, αλλά ποτέ τα αποτελέσματα της.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΣΤΕΙΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
Ένας μαθητής ρώτησε τον Χεζάσι:

- Θέλω να μάθω τι είναι πιο αστείο στους ανθρώπους.

Ο Χεζάσι είπε:

- Πάντα σκέφτονται ανάποδα. Βιάζονται να μεγαλώσουν και μετά αναστενάζουν για τη χαμένη τους νεότητα. Χάνουν την υγεία τους για να αποκτήσουν χρήματα και στη συνέχεια χάνουν τα χρήματα τους για να έχουν υγεία. Σκέφτονται με τόσο άγχος το μέλλον, ώστε αμελούν το παρόν και έτσι δεν ζουν ούτε το παρόν ούτε το μέλλον. ζουν σαν να μην επρόκειτο να πεθάνουν ποτέ και πεθαίνουν σαν να μην έζησαν ποτέ.

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Ο Χασάν Σαΐντ Αμέρ αφηγείται την ιστορία ενός ομιλητή, ο οποίος άρχισε μια διάλεξη κρατώντας ένα χαρτονόμισμα 20 δολαρίων και ρωτώντας: 

- Ποιος θέλει αυτό το χαρτονόμισμα των 20 δολαρίων;

Υψώθηκαν διάφορα χέρια, αλλά ο ομιλητής ρώτησε: 

- Πριν το δώσω σε κάποιον, πρέπει να κάνω κάτι. 

Το τσαλάκωσε με μανία και επέμεινε:

- Ποιος θέλει ακόμα αυτό το χαρτονόμισμα;

Τα χέρια ξανασηκώθηκαν,

- Και αν κάνω κάτι τέτοιο;

Εκσφενδόνισε το χαρτονόμισμα στον τοίχο, το άφησε να πέσει στο πάτωμα, το τσαλαπάτησε και το κράτησε και πάλι ψηλά, βρώμικο και τσαλακωμένο. Επανέλαβε την ερώτηση και τα χέρια ξανασηκώθηκαν:

- Δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσετε αυτήν τη σκηνή, σχολίασε ο ομιλητής. Ό,τι και να κάνω, αυτό εδώ θα είναι πάντα ένα χαρτονόμισμα των 20 δολαρίων. Πολλές φορές μας τσαλακώνουν, μας τσαλαπατούν, μας κακομεταχειρίζονται, μας προσβάλλουν. Παρ'όλα αυτά, έχουμε πάντα την ίδια αξία.

ΕΝΑ ΥΠΑΡΞΙΑΚΟ ΕΡΩΤΗΜΑ

Ο μεγάλος δάσκαλος του Ταοϊσμού Χουάνγκ Τζου, έχοντας περπατήσει πολύ κατά τη διάρκεια μιας ηλιόλουστης ημέρας, ξάπλωσε κάτω από μια μουριά και έπεσε σε βαθύ ύπνο. Άρχισε να ονειρεύεται ότι ήταν πεταλούδα και πετούσε πάνω από τα χωράφια από τα οποία είχε περάσει, βλέποντας τα ίδια πράγματα που είχε δει κατά τη διάρκεια της ημέρας: Ξαφνικά ξύπνησε και μονολόγησε: "Αντιμετωπίζω το πιο πολύπλοκο φιλοσοφικό ερώτημα της ζωής μου. Ποιος είμαι; Είμαι ένας άνθρωπος που ονειρεύτηκε ότι ήταν πεταλούδα ή είμαι μια πεταλούδα που ονειρεύτηκε ότι μεταμορφώθηκε σε άνθρωπο;".

ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΟΙΑΣΕΙ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Ο ραβίνος Ζούγια ήθελε να ανακαλύψει τα θεϊκά μυστήρια. Για το λόγο αυτό αποφάσισε να μιμηθεί τη ζωή του Μωυσή. Για χρόνια προσπαθούσε να συμπεριφέρεται σαν τον προφήτη, χωρίς ωστόσο να φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Ένα βράδυ, τελικά, κουρασμένος από τη μελέτη αποκοιμήθηκε. Ο Θεός εμφανίστηκε στον ύπνο του και τον ρώτησε:

- Γιατί είσαι τόσο μπερδεμένος, τέκνο μου;

- Οι μέρες μου στη Γη θα τελειώσουν και ακόμα δεν έχω καταφέρει να μοιάσω στον Μωυσή, απάντησε ο Ζούγια.

- Εάν χρειαζόμουν έναν δεύτερο Μωυσή, θα τον είχα ήδη δημιουργήσει, είπε ο Θεός. Όταν εμφανιστείς ενώπιον μου κατά την ημέρα της κρίσης, δε θα σε ρωτήσω γιατί δεν έγινες Μωυσής, αλλά ποιος ήσουν. Προσπάθησε να γίνεις ένας καλός Ζούγια.

ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΤΑΙ Ο ΘΕΟΣ
Σ' ένα μικρό χωριό του Μαρόκου, ένας άνθρωπος κοιτούσε το μοναδικό πηγάδι σ' όλη την περιοχή. Ένας πιτσιρίκος τον πλησίασε:
- Τι έχει εκεί μέσα; ήθελε να μάθει.
- Το Θεό.
- Ο Θεός είναι κρυμμένος μέσα σ' αυτό το πηγάδι;
- Μάλιστα.
- Για να δω, είπε ο πιτσιρίκο; επιφυλακτικός.
Ο γέρος τον πήρε στην αγκαλιά του και τον βοήθησε να σκύψει στο στόμιο του πηγαδιού. Το παιδάκι είδε τότε το δικό του πρόσωπο.
- Μα εγώ είμαι αυτός, φώναξε.
- Ακριβώς, είπε ο άνθρωπος ακουμπώντας ξανά προσεκτικά ο παιδί κάτω. Τώρα ξέρεις πού κρύβεται ο Θεός.

Τον περασμένο Δεκέμβριο δημοσίευσα τον "Δεκάλογο" του Κοέλιο, 10 θεμελιώδεις κανόνες που πρέπει ν' ακολουθεί ένας άνθρωπος, όπως τους κωδικοποίησε ο συγγραφέας από τη Βραζιλία. Κάνε κλικ εδώ για να τον διαβάσεις.