Σαν σήμερα: 6 Ιουνίου

Σήμερα είναι Πέμπτη 6 Ιουνίου 2013.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - γενέθλια:

Οι σημαντικότεροι άνθρωποι, που γεννήθηκαν σαν σήμερα, κέρδισαν Νόμπελ. Και δεν είναι ένας-δυο, αλλά.... πέντε!

- ο Γερμανός φυσικός Καρλ Φέρντιναντ Μπράουν (1850-1918), Νόμπελ Φυσικής 1909 από κοινού με το Γουλιέλμο Μαρκόνι "για τη συμβολή τους στην ανάπτυξη της ασύρματης τηλεγραφίας"

- ο Γερμανός συγγραφέας Τόμας Μαν (1875-1955), Νόμπελ Λογοτεχνίας 1929 "κυρίως για το σπουδαίο του μυθιστόρημα, Buddenbrooks, το οποίο έχει κερδίσει σταθερά αυξημένη αναγνώριση ως ένα από τα κλασικά έργα της σύγχρονης λογοτεχνίας"

- ο Αμερικανός βιοχημικός Έντουιν Κρεμπς (1918-2009), Νόμπελ Ιατρικής 1992 από κοινού με τον Έντμουντ Φίσερ "για τη συμβολή τους στις ανακαλύψεις πάνω στην αντιστρεπτή φωσφορυλίωση των πρωτεϊνών, η οποία αποτελεί βιολογικό ρυθμιστικό μηχανισμό και παίζει σημαντικό ρόλο σε διάφορες διαδικασίες που αφορούν τα κύτταρα"

- ο Αμερικανός χημικός Ρίτσαρντ Σμόλεϊ (1943-2005), Νόμπελ Χημείας 1996 μαζί με δύο ακόμη συναδέλφους του "για την ανακάλυψη των φουλερενίων"

- ο Αμερικανός γενετιστής Φίλιπ Άλεν Σαρπ (σήμερα 69 ετών), Νόμπελ Ιατρικής 1993 από κοινού με τον Ρίτσαρντ Ρόμπερτς ""για τις ανακαλύψεις τους της ασυνεχούς δομής ορισμένων γονιδίων, που αποτελεί τη βασική ένδειξη για την αναγνώριση γονιδιακών ανωμαλιών που ευθύνονται π.χ. για τον καρκίνο".

Σαν σήμερα γεννήθηκε και ο Αμερικανός επιχειρηματίας Ντέιβιντ Αμπερκρόμπι (1867-1931), ιδρυτής της εταιρίας ρούχων, που σήμερα ονομάζεται Abercrobie & Fitch.

ΕΘΝΙΚΕΣ κ ΑΛΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ:

Στη Σουηδία γιορτάζεται η Εθνική Ημέρα (Nationaldangen), δηλαδή η επέτειος από την εκλογή του Γουστάβου Α΄ στο σουηδικό θρόνο, στις 6 Ιουνίου 1523, οπότε διαλύθηκε η Ένωση του Κάλμαρ και η Σουηδία έγινε ανεξάρτητη. Εξάλλου, σαν σήμερα το 1809 ψηφίστηκε και το Σύνταγμα της χώρας, με το οποίο περιορίζονταν οι εξουσίες του βασιλιά.

Στη Νότιο Κορέα, η 6η Ιουνίου έχει οριστεί ως Ημέρα Μνήμης (Hyun Chung Il) όσων σκοτώθηκαν υπερασπιζόμενοι την πατρίδα τους. Κάθε χρόνο, στις 10 το πρωί ηχούν οι σειρήνες και οι κάτοικοι προσεύχονται σιωπηλά στη μνήμη των νεκρών προγόνων τους.

Τέλος, τη φετινή χρονιά, σήμερα είναι η μέρα που οι Μουσουλμάνοι γιορτάζουν την Ανάληψη του Μωάμεθ, ο οποίος ένα βράδυ ταξίδεψε μέχρι τον ουρανό, όπου συνάντησε παλιότερους προφήτες και συνομίλησε με το Θεό, από τον οποίο δέχτηκε οδηγίες για τους κανόνες της προσευχής.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - info:

Στις 6 Ιουνίου 1933, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, που τότε ήταν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δέχτηκε ακόμη μία ανεπιτυχή απόπειρα δολοφονίας του, ενώ επέβαινε στο αυτοκίνητο μαζί με τη σύζυγο του, Έλενα, η οποία τραυματίστηκε, όπως και ο σοφέρ τους ζεύγους, ενώ επέστρεφαν στο σπίτι τους ύστερα από δείπνο, ένα τέταρτο μετά τις 11 το βράδυ. Την επόμενη μέρα, η εφημερίδα "Πατρίς" δημοσίευσε την περιγραφή της απόπειρας από τον ίδιο τον Βενιζέλο (η μεταφορά της αφήγησης γίνεται στη δημοτική):

"Μόλις φθάσαμε στη θέση "Παράδεισος", είδαμε μπροστά μας να περιμένει ένα αυτοκίνητο, χρώματος πράσινου, επτά θέσεων, πλήρες. Μόλις φθάσαμε κοντά του, οι δολοφόνοι άφησαν το δικό μου αυτοκίνητο να περάσει μπροστά τους και αφού στάθηκαν μεταξύ του αυτοκινήτου μου και του αυτοκινήτου της ασφάλειας, άρχισαν να πυροβολούν κατά και των δύο. 

Εγώ, έχοντας υπόψη την απόπειρα του σταθμού της Λιόν, αγκάλιασα τη γυναίκα μου και ξαπλώσαμε στο κάτω μέρος του αυτοκινήτου. Τη στιγμή εκείνη, ο κ. Κουφογιαννάκης διέταξε το σοφέρ, καλώς κατά τη γνώμη μου, να σταματήσει για να κατεβεί, πράγμα το οποίο και έγινε. Μετά από αυτά, ο σοφέρ, αμέσως, έθεσε και πάλι σε κίνηση το αυτοκίνητο. 

Εν τω μεταξύ, οι πυροβολούντες σταμάτησαν να πυροβολούν, ενώ εγώ διέταξα το σοφέρ -και θυμάμαι ότι το διέταξα επτά φορές- να τραπεί ολοταχώς προς την Αθήνα. Οι δολοφόνοι, αφού γέμισαν προφανώς τα όπλα τους, άρχισαν να πυροβολούν εκ νέου καταδιώκοντας μας μέχρι το Γηροκομείο, σε απόσταση δηλαδή περίπου πέντε χιλιομέτρων.Καθ' όλο αυτό το διάστημα, ρωτούσα τη σύζυγο μου, αν χτύπησε. Αυτή, όμως, απαντούσε αρνητικά. Εγώ, όταν επαναλήφθηκαν οι πυροβολισμοί, αντιλήφθηκα αίματα και κατάλαβα ότι η σύζυγος μου είχε τραυματιστεί. 

Λίγο προτού φτάσουμε στο Γηροκομείο, πέρασαν από κοντά μας τρία αυτοκίνητα της γραμμής Αθηνών-Κηφισιάς, τα οποία όμως δεν σταμάτησαν, είτε γιατί οι σοφέρ τους δεν αντιλήφθηκαν τα συμβαίνοντα είτε γιατί ακούγοντας τους πυροβολισμούς φοβήθηκαν και προτίμησαν ν' απομακρυνθούν. 

Όσο χρόνο συνέβαιναν αυτά, ο σοφέρ μου γογγύζοντας είχε αναπτύξει όλη την ταχύτητα του αυτοκινήτου, ενώ εγώ τον παρότρυνα να τρέξει ει δυνατόν ακόμη περισσότερο με κατεύθυνση προς την πόλη, λέγοντας του συγχρόνως

- Εμπρός, Γιάννη.

- Εμπρός, Γιάννη, τρέχα.

Πράγματι, ο σοφέρ μου, παρά τα τραύματα του και τους πόνους, τους οποίους αισθανόταν, ανέπτυξε ακόμη μεγαλύτερη ταχύτητα και μας οδήγησε στον "Ευαγγελισμό".

Όπως αποκαλύφθηκε τις επόμενες ημέρες, το σχέδιο της δολοφονίας του Ελ. Βενιζέλου είχε οργανωθεί από το Φεβρουάριο της ίδιας χρονιάς με την ίδρυση μυστικής "Φιλικής Εταιρίας", ενώ ιθύνων νους και "εγκέφαλος" της επίθεσης ήταν ο αστυνομικός διευθυντής Αθηνών, Ι. Πολυχρονόπουλος.

Ωστόσο, χαρακτηριστικό των έντονων πολιτικών παθών και του φανατισμού που κυριαρχούσε στην πολιτική ζωή της χώρας, ήταν τα σχόλια ορισμένων υστερικά αντιβενιζελικών εφημερίδων της εποχής, όπως η "Ελληνική", η οποία διαπίστωνε στις 07.06: "Το γεγονός ότι επεχειρήθη χθες την νύκτα ο σκοτωμός του Βενιζέλου, αποτελεί την τρανήν απόδειξιν ότι εις τα βάθη της λαϊκής ψυχής κυριαρχεί μίσος άσπονδον κατά του ανθρώπου, όστις υπήρξε διά την Ελλάδα τύραννος και διά τον λαόν αυτής ο καταστροφεύς του...." Εξάλλου, η ίδια εφημερίδα λίγες μέρες αργότερα (09.06) χαρακτήριζε "ήρωες της οδού Κηφισίας" τους δράστες της δολοφονικής απόπειρας, των οποίων τα ονόματα υποτίθεται ότι "θα τιμήση η Εθνική ιστορία με χρυσά γράμματα".

Στις 6 Ιουνίου 1944, οι Σύμμαχοι αποβιβάστηκαν στη Νορμανδία ξεκινώντας τη μεγάλη αντεπίθεση του δυτικού μετώπου κατά του γερμανικού στρατού.

Στις 6 Ιουνίου 1949 σημειώθηκε το πρώτο πολύνεκρο δυστύχημα της ελληνικής πολιτικής αεροπορίας. Ένα αεροσκάφος τύπου "Ντακότα" της ΤΑΕ, που πραγματοποιούσε τη διαδρομή Καβάλα-Αθήνα, κατέπεσε κοντά στο Κακοσάλεσι γύρω στις 18.35΄. Και οι 22 επιβαίνοντες έχασαν την ζωή τους -οι 18 επιβάτες και  τα 4 μέλη του πληρώματος. Αν και αρχικά διατυπώθηκαν υπόνοιες ακόμη και για σαμποτάζ, τελικά διαπιστώθηκε ότι αιτία του δυστυχήματος ήταν έκρηξη στην δεξαμενή καυσίμων.
[Σχετικά θέματα: Τα 6 πολύνεκρα δυστυχήματα στην ιστορία της ελληνικής πολιτικής αεροπορίας.]

Στις 6 Ιουνίου 1962, πραγματοποιήθηκε μια πολύ ενδιαφέρουσα και ιδιαίτερα διδακτική για τον αφόρητο παραλογισμό της δίκη ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών. Ο πρώην γενικός γραμματέας της Γραμματείας Αθλητισμού, Γ. Βήχος, δικαζόταν με την κατηγορία της περιυβρίσεως του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή, επειδή κατά την προεκλογική περίοδο του Οκτωβρίου 1961 έριξε στο πάτωμα -από τον τοίχο, όπου κρεμόταν- καδραρισμένη φωτογραφία του Καραμανλή.
Το περιστατικό είχε αναδείξει τότε η εφημερίδα "Καθημερινή", που στο ρεπορτάζ της σημείωνε ότι ο Βήχος είχε μάλιστα πατήσει περιφρονητικά τη φωτογραφία, κάτι που ο ίδιος το αρνήθηκε, ενώ  διαψεύστηκε και από τους μάρτυρες. Τελικά, το δικαστήριο έκρινε τον κατηγορούμενο αθώο, αποφαινόμενο ότι "η καταβίβασις της εικόνας του πρωθυπουργού δεν συνιστά ποινικό αδίκημα", καθώς έγινε κατά την προεκλογική περίοδο, οπότε η φωτογραφία δεν έπρεπε να είναι αναρτημένη σε κοινή θέα. Πόσο πιο παράλογη δίκη μπορείτε να φανταστείτε;

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - δημοσιεύματα:

Η Δούκισσα της Πλακεντίας αποτελούσε μια από τις πλέον σεβαστές φιγούρες της Αθήνας κατά τα πρώτα χρόνια του ελληνικού κράτους. Επομένως, ήταν απολύτως φυσικό ν' απασχολήσει τις εφημερίδες της εποχής, που κατά κύριο λόγο ασχολούνταν μόνο με τις πολιτικές εξελίξεις, η είδηση ότι η Δούκισσα είχε πέσει θύμα απαγωγής -ή μάλλον απόπειρας. 

Το περιστατικό συνέβη στα τέλη Μαΐου-αρχές Ιουνίου 1846 και διαβάζουμε το σχετικό απόσπασμα, όπως δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Αθηνά" στις 6 Ιουνίου 1846:

"Προχθές εκοινοποιήσαμεν εις τους αναγνώστας μας την εις τα περίχωρα της πόλεώς μας λήστευσιν της Κυρίας Δουκέσσης της Πλακεντίας, από την εντός της πόλεως διαμένουσαν συμμορίαν του αρχιληστού Μπίπιση. Η κυρία Δουκέσσα τω όντι είχε συμφωνήσει να δώση εις τους ληστάς χίλια δίστηλα διά να ελευθερωθή, αλλ' εωσού να της φέρουν τα χρήματα ταύτα από την πόλιν, οι χωρικοί πληροφορηθέντες ωπλίσθησαν και ώρμησαν κατά των ληστών, οίτινες, αναγκασθέντες έφυγαν και άφησαν ελευθέραν την Κυρίαν Δούκισσαν και την συνοδείαν της. Και τοιουτοτρόπως ο φέρων κατόπι τα χίλια δίστηλα εις τους ληστάς άνθρωπος της Δουκέσσης απήντησεν αυτήν επιστρέφουσαν, και συνεπέστρεψε και αυτός μαζή της με τα δίστηλα".

Πενήντα πέντε χρόνια αργότερα, στις 6 Ιουνίου 1901, στην εφημερίδα "Το Άστυ" δημοσιεύονταν πληροφορίες για τα νέα ευρήματα από τις αρχαιολογικές ανασκαφές στην Κνωσό.
"Ο κ. Αρθούρος Έβανς γράφει εκ Χανίων προς τους "Καιρούς" του Λονδίνου ότι ανατολικώς της μεγάλης κεντρικής αυλής του προϊστορικού ανακτόρου της Κνωσσού ανεκάλυψε νέους θαλάμους, εντός ενός εκ των οποίων ευρέθησαν συντρίμματα ανθρωπίνων παραστάσεν εκ χρωματιστού κονιάματος θαυμασίας εκτελέσεως. Η αποτύπωσις των φλεβών και των μυώνων των διαγραφομένων επί των τεμαχίων αυτών δεικνύουν τοιαύτην καλλιτεχνικήν επιτηδειότητα, προς την οποίαν κανείς καλλιτέχνης δεν ηδυνήθη έκτοτε ν' ανταγωνισθή μέχρι της ιταλικής Αναγεννήσεως. Εις παρακειμένην γαλαρίαν ευρίσκοντο και λείψανα σκηνών ταυρομαχίας, εις την οποίαν και αι νεάνιδες φαίνεται ότι ελάμβανον μέρος, περιβεβλημέναι μυκηναϊκάς αρρένων βραχείας ενδυμασίας".