Πηγή: Otto Pagine Avellino |
Στο "Άγγιγμα Ψυχής" ο πατέρας-Ιωάννης (Σταύρος Ζαλμάς) κατέπνιξε τα συναισθήματα του για την ωραία Δέσποινα (Θεοφανία Παπαθωμά) και αποσύρθηκε να γράψει ένα βιβλίο. Στα "Πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας" ο πατέρας-Ραλφ μπορεί να μην έγραψε βιβλίο, αλλά επίσης απαρνήθηκε τον έρωτα του για την ωραία Μέγκι (Ρέιτσελ Γουροντ) -κι ας είχε αποκτήσει παιδί μαζί της. Στην ζωή, όμως, τα πράγματα φαίνεται να είναι πιο απλά και υπάρχουν φορές που ο έρωτας νικάει την αφοσίωση στο Θεό, ακόμη και στην ηλικία των 60 ετών!
Ο πατέρας-Τζιοβάνι, κατά κόσμον Τζιοβάνι Μπότα, αποφάσισε να βγάλει τα ράσα ύστερα από 35 χρόνια που υπηρετεί τη Ρωμαιοκαθολική εκκλησία, χτυπημένος από τα βέλη του έρωτα. Πληροφορίες για τη γυναίκα που του έκλεψε την καρδιά δεν έχουν δει το φως της δημοσιότητας, ωστόσο ο πατέρας-Τζιοβάνι έγινε ένα από τα πρόσωπα των ημερών, ενώ έδωσε και συνέντευξη σε εφημερίδα του ιταλικού νότου -τα τελευταία 12 χρόνια υπηρετούσε ως ιερέας στη εκκλησία Santo Rosario της μικρής πόλης Αβελίνο- εξηγώντας την απόφαση του.
Με τη γυναίκα που είναι ερωτευμένος, γνωρίστηκε πριν από πολλά χρόνια, όταν ακόμη εκείνη ήταν παντρεμένη. Μάλιστα, γνώριζε και τον άντρας της, πριν αυτός πεθάνει. Όπως διευκρινίζει, η σχέση τους δεν ήταν από τις συνηθισμένες, αλλά βασίστηκε σε "αμοιβαία κατανόηση", που με τον καιρό εξελίχθηκε σε "τρυφερότητα". Όπως επισημαίνει χαρακτηριστικά στην τοπική εφημερίδα Otto Pagine Avellino, "δεν θα περίμενα 60 χρόνια, αν το μόνο που ήθελα ήταν το σεξ".
Σπεύδει να τονίσει ότι όλα αυτά τα χρόνια, που ήταν ιερέας, είχε μια πολύ καλή και στενή σχέση με το εκκλησίασμα του. "Όλοι μπορούν να καταθέσουν την αφοσίωση μου και την ικανότητα, με την οποία διεκπεραίωσα το λειτούργημα μου", όπως σημειώνει, ενώ σπεύδει να υπερασπιστεί την απόφαση του να παραιτηθεί από την ιεροσύνη: "Κάθε καλοπροαίρετος θα κατανοήσει ότι πέρα από το ρόλο που έχω εκπληρώσει, βρίσκεται ένας άνθρωπος, που σε μια συγκεκριμένη στιγμή φυσιολογικά θα οδηγηθεί να εκπληρώσει την ζωή του με άλλους τρόπους".
Πάντως, το ζευγάρι δεν θα παραμείνει στο Αβελίνο, αλλά θα μετακομίσουν στον ιταλικό βορρά, όπου ο πρώην πατέρας-Τζιοβάνι έχει ήδη βρει δουλειά, χωρίς όμως ν' αποκαλύπτει τον προορισμό τους. Σε κάθε περίπτωση, η απόφαση του να ακολουθήσει το δρόμο της καρδιάς του στα 60 του χρόνια, αλλά και να τη δημοσιοποιήσει, χωρίς να φοβάται τις προκαταλήψεις, μπορεί μόνο να εμπνεύσει σεβασμό και να μας επιβεβαιώσει -συγκρίνοντας την ιστορία μου με μυθοπλασίες όπως το "Άγγιγμα Ψυχής" ή τα "Πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας"- ότι δυστυχώς η ζωή φαίνεται πολύ πιο τολμηρή και αντισυμβατική από την τέχνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου