Αυτήν την περίοδο, η ποδοσφαιρόφιλη Ευρώπη ζει και αναπνέει στους ρυθμούς του Euro, της σημαντικότερης διοργάνωσης, όπου συμμετέχουν οι εθνικές ομάδες των ευρωπαϊκών κρατών - μετά, φυσικά, από το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου. Μία ημέρα μετά την έναρξη του Euro 2012, στο Ιρακινό Κουρδιστάν διεξαγόταν ο τελικός ενός εναλλακτικού ποδοσφαιρικού τουρνουά, όπου δε συμμετέχουν εθνικές ομάδες κρατών, αλλά ομάδες αυτόνομων περιοχών και περιφερειών που διεκδικούν - με μεγαλύτερο ή μικρότερο λαϊκό έρεισμα - το δικαίωμα στην αυτονομία ή την ανεξαρτησία. Πρόκειται για το αποκαλούμενο "Παγκόσμιο Κύπελλο VIVA", που τελεί υπό την εποπτεία του New Federation Board, μια αθλητική συνομοσπονδία που αγκαλιάζει "εθνικούς" συλλόγους που δεν πληρούν τα κριτήρια της UEFA.
Στην ουσία πρόκειται για ένα παρα-Μουντιάλ, πίσω από το οποίο κρύβονται πολιτικές σκοπιμότητες. Η πρώτη διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου VIVA επρόκειτο να διεξαχθεί το 2005 στο ψευδοκράτος της Βορείου Κύπρου με τη συμμετοχή και της ποδοσφαιρικής ομάδας του Κοσσυφοπεδίου. Τελικά, οικονομικοί λόγοι απέτρεψαν τη διεξαγωγή του Κυπέλλου στο ψευδοκράτος, αλλά πραγματοποιήθηκε το Νοέμβριο του 2006 στην πόλη Ιέρ της νότιας Γαλλίας εκπροσωπώντας την περιφέρεια της Οξιτανίας, μια περιοχή που εκτείνεται στο μεγαλύτερο τμήμα της νοτίου Γαλλίας, στο Μονακό και σε ένα μικρό μέρος της Ιταλίας και της Ισπανίας, οι κάτοικοι της οποίας έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό ότι μιλούν μια διάλεκτο της ρομανικής γλώσσας.Στην πρώτη εκείνη διοργάνωση συμμετείχαν τρεις ακόμη ομάδες: του Μονακό (το οποίο είναι μεν επίσημα ανεξάρτητο κράτος, αλλά η ποδοσφαιρική του ομάδα δεν είναι μέλος της UEFA), του Νοτίου Καμερούν και του Σάπμι, που εκπροσωπεί την εθνοτική ομάδα των Σάμι, αυτοχθόνων κατοίκων της περιοχής του αρκτικού κύκλου, η οποία μάλιστα κέρδισε και το τρόπαιο.
Οι επόμενες διοργανώσεις πραγματοποιήθηκαν το 2008, το 2009, το 2010 και η πιο πρόσφατη στο διάστημα μεταξύ 5 έως 9 Ιουνίου 2012. Η πιο πετυχημένη ομάδα του θεσμού είναι η ομάδα της Παδανίας, η ομάδα των θιασωτών της ανεξαρτησίας του ιταλικού βορρά που πολιτικά εκφράζεται στη γειτονική μας χώρα από το κόμμα της Λέγκας του Βορρά. Η Παδανία κέρδισε συνολικά τρία τρόπαια, ωστόσο φέτος δε συμμετείχε καν στη διοργάνωση. Ωστόσο, το Κύπελλο του 2012, που φιλοξενήθηκε σε πόλεις του ιρακινού Κουρδιστάν, και που μάλιστα μεταδόθηκε από την ιρακινή τηλεόραση (πρώτη φορά που υπήρχε τηλεοπτική κάλυψη των αγώνων), φιλοξένησε τον αριθμό ρεκόρ των εννέα ομάδων: Κουρδιστάν, Βόρεια Κύπρος, Ζανζιβάρη, Προβηγκία, Οξιτανία, Δυτική Σαχάρα, Ταμίλ Ιλάμ και Ραετία. Στον τελικό αναμετρήθηκαν το Κουρδιστάν με το ψευδοκράτος της Βορείου Κύπρου, μια αναμέτρηση ενδιαφέρουσα τουλάχιστον από ιστορικής απόψεως, όπου μια κουρδική ποδοσφαιρική ομάδα αντιμετώπισε και τελικά νίκησε μια ομάδα με βασικό κορμό παίκτες τουρκικής καταγωγής. Να σημειωθεί ότι επρόκειτο για την πρώτη διεθνή διοργάνωση στην οποία συμμετείχε η τουρκοκυπριακή ποδοσφαιρική ομάδα. Τον τελικό τον παρακολούθησαν 100.000 θεατές, οι οποίοι δημιούργησαν πανηγυρική ατμόσφαιρα, απέφυγαν να αμαυρώσουν τον αγώνα την ώρα που ακουγόταν ο τουρκικός εθνικός ύμνος (αν υποθέσουμε ότι η Τουρκία είναι ο μεγαλύτερος εχθρός των Κούρδων), ενώ μετά τη νίκη τους με 2-1, οι παίκτες της ομάδας του Ιρακινού Κουρδιστάν αφιέρωσαν το κύπελλο σε όλους τους Ιρακινούς, γιατί καλή η ικανοποίηση των όποιων εθνικιστικών συναισθημάτων χαϊδεύει η συγκεκριμένη ποδοσφαιρική διοργάνωση (κάτι όχι και τόσο άσχετο γενικότερα με τον αθλητισμό), ωστόσο και ο ρεαλισμός είναι ακόμα καλύτερος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου